Gisteren
overleed op achtentachtigjarige leeftijd Armando. Hij was een veelzijdig en
eigenzinnig man: schilder, beeldhouwer, journalist, bokser, violist en
schrijver. In veel genres was hij thuis: reportages, korte verhalen,
kinderboeken, poëzie en absurd theater. Zijn stijl is te omschrijven als kaal
en realistisch. Armando was geobsedeerd door de oorlog en het kwaad.
Vandaag
herlas ik werk van hem. ‘De naam in een kamer’ komt uit 1998. De bundel bevat
alle bekende elementen van Armando. De sfeer is dreigend en schuldig. De vijand
is nabij. Het beste kun je Armando eren door hem te citeren. In de hoop dat velen
zijn werk zullen blijven lezen.
Een
fragment uit ‘De stramme plek’:
de weg die
zich een weg baant door het
zandpad dat
later de straat werd voor
de
vleesloze resten der dingen
want pas op
de
voorwerpen worden wakker en zullen
zich
zwijgend wreken
‘De
lachende macht’:
was het
tijdverdrijf wat was het
het was
vermaak er was
sprake van
vreugde van vrolijkheid vergetelheid
van
bevroren plicht er werd
gelachen en
gehoond
er werd
smalend gelachen
terloops de
kogel
goed u deed
wat u doen moest
maar ik zag
u lachen ik weet dat u gelachen heeft
waarom ik
gelachen heb waarom
zou ik
gelachen hebben
ja u heeft
hard gelachen
ik zei dat
de macht gelachen heeft
de macht
moet onbedaarlijk lachen
De laatste
pagina van de bundel, uit het gedicht ‘Het hardhandige begin’:
ja het is
lang geleden
ga maar
wees
voorzichtig ga maar weg
kijk es
naar buiten en keek
naar de
wolken
gaan jullie
maar ik blijf hier
waar het
gebeurde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten