Kira Wuck – Finse meisjes

Na het lezen van de verhalen in Noodlanding wilde ik meteen de dichtbundel van Kira Wuck uit 2012 lezen. Haar taalgebruik is bijzonder. De verhalen en gedichten roepen dezelfde wat vreemde sfeer op.

Vreemd is niet bizar. Het vreemde bij haar is juist heel begrijpelijk. De woorden zijn perfect gekozen. Ik zie meteen wat zij bedoelt. “Zijn ziel heeft de pureermachine niet overleefd” of “De vrouwen laat hij met rust en / ook de diertjes tussen de voegen van de stenen”.

Haar eerste zinnen zijn sterk: “Eenzaamheid ruikt naar kalfslever in een ovenschaal” of “Op de nachtpont spelen trompetten” of “Iedereen neemt gulzig een slok uit zijn mouw / want wie als eerste omvalt, slaapt rustig als een wolf”.

Finse meisjes zeggen overigens zelden gedag. Ze hangen wel rond in bushokjes. “In de nachtbus zetten ze hun tanden in de rubberen stoelleuning / als ze niet in slaap gevallen zijn”.

Het is jammer dat Kira Wuck slechts twee boeken heeft gepubliceerd. Het wachten is op meer. Tot slot de eerste vijf zinnen van een titelloos gedicht uit deze uitstekende bundel met fijne voorkant.

Hij ligt in bed met zijn sokken van gisteren

lichtblauwe reclamefolders met palmbomen

meisjes in bikini’s stapelen zich op

daartussen vleesreclames
vanbinnen zien we er allemaal uit als gehakt