David Garnett – Een man in de dierentuin

Na het succes van ‘Vrouw of vos’ bracht uitgeverij Cossee onlangs een tweede korte roman uit van de Engelse schrijver en lid van de Bloomsburygroep David Garnett. ‘Een man in de dierentuin’ is geschreven in 1924. Het boek is met veel zorg en liefde vormgegeven. Het heeft een prachtig omslag en het nawoord van vertaler Irwan Droog is verhelderend.

Het verhaal begint met een wandeling in de Londense dierentuin. De twee geliefden John Cromartie en Josephine Lackett krijgen ruzie. Het loopt hoog op. Zij verwijt hem een beest te zijn, dat in de dierentuin niet zou misstaan. Cromartie neemt deze opmerking hoog op. Later denkt hij er verder over door en komt tot de slotsom dat het geen slecht idee is zich in een kooi te laten opsluiten en tentoongesteld te worden in de dierentuin. Zijn verzoek aan de dierentuin wordt ingewilligd en zo zit hij enige tijd later in een kooi, tussen de orang-oetan en de chimpansee.

Vervolgens draait het verhaal om de onmogelijke liefde tussen John en Jospehine. De twee trekken elkaar aan, maar stoten elkaar ook net zo snel weer af. John reageert soms behoorlijk hysterisch. Ik waande mij in een Russische roman. Vele stemmingen trekken voorbij, zoals woede, jaloezie en schaamte. Leuk is dat Garnett menselijke gevoelens toeschrijft aan de dieren in het park. Dieren zijn verbolgen als zij worden overgeslagen bij het voeren. Zijn buren, de mensapen, zijn jaloers op hem. Het massaal toegestroomde publiek heeft alleen aandacht voor hem. Grappig zijn ook de gevoelens die hij heeft voor de caracal, een katachtige, die in zijn kooi wordt geplaatst. De liefde is wederzijds.

Josephine komt hem een aantal maal bezoeken. Eerst is Cromartie bang voor haar. Hij probeert haar te negeren. Zij zegt dat hij gek is geworden. Later redeneert hij dit weg, want als zij werkelijk denkt dat hij gek is geworden, dan zou het geen zin voor haar hebben hem dit te komen zeggen. Cromartie voelt zich meteen een stuk beter.

Zo gaan de emoties van beiden alle kanten op. Zij wil bij hem zijn, maar Cromartie  stelt haar voor een dilemma: “Als je ooit een stap in de kooi zet, moet je er voor altijd blijven.” ‘Een man in de dierentuin’ is een mooie en schijnbaar luchtige novelle. Je leest het boek in een middag uit. Het is een helder geschreven verhaal over geestelijke en dierlijke liefde.