Onverwachte ontmoetingen

Het poëzietijdschrift Awater vraagt voor ieder nummer aan een striptekenaar om een gedicht te verstrippen. Dit heeft prachtige resultaten opgeleverd. Deze zijn nu gebundeld in het mooi voorgegeven ‘Onverwachte ontmoetingen’.

De bundel bevat zowel klassiekers als hedendaagse gedichten. Onder de tekenaars zijn bekende namen als Peter Pontiac en Hanco Kolk. Wat meteen opvalt wanneer je het boekje doorbladert is de enorme diversiteit aan stijlen: kleur en zwart-wit, van realistisch tot abstract, van kinderlijk tot zeer serieus en van een één pagina-vullende tekening tot vele kleine vakjes. Sommige tekenaars nemen het opgegeven gedicht helemaal over in hun strip, anderen gebruiken helemaal geen tekst.

Bijna elke combinatie vond ik geslaagd. Het leukste is om de tekeningen te bekijken van gedichten die je al kent. Het gedicht ‘Een onverwachte ontmoeting’ van Szymborska is verstript door Marcel Ruijters. De tekeningen – in de sneeuw staan na een groet twee mensen wat bij elkaar – sluiten precies aan bij de sfeer van het gedicht. “We verstommen midden in een zin, / glimlachen reddeloos. / Onze mensen / kunnen niet met elkaar praten.”

Leuk is dat de redactie van Awater ook het gedicht ‘Awater’ van Martinus Nijhoff gevraagd heeft te verstrippen. Peter Pontiac heeft er een gedetailleerd levensverhaal in tientallen plaatjes van gemaakt.

Het is lastig om tekeningen in woorden te vatten. ‘Sonnet 10’ van Ilja  Leonard Pfeijffer is verstript in de vorm van een Amerikaanse jaren vijftig strip over onbegrip in een huwelijk. “Zo zak je in je stoel. Je lijkt verveeld. / Je taak is om steeds meer op droom te lijken. /  Bestaan is een illusie die je steelt.”

‘Expeditie’ van Jan Baeke is een oorlogsgedicht. De strip van Jan Cleijne verbeeldt het dreigende geweld en het achterlaten van wat je lief is. Je kunt onmogelijk een deel van dit gedicht citeren, dus neem ik het hier in zijn geheel over:

We hebben onze expeditie grondig voorbereid.


We kennen de plek


waar we het spoor bijster zullen raken


waar we door de grappen heen zullen zijn


en een lawine ons gezelschap zal halveren.


Daar zal december blijven duren en de storm


zal onze sentimenten aanwakkeren

op een manier die onze geldschieters zal bekoren.



De nacht voor het vertrek richten we ons

met bloeddoorlopen ogen en bevroren neuzen

tot de sterren.
'Sterren, sterk dit hart met symbolist.'


Daarna bellen we een land


dat de benodigde ontberingen in voorraad heeft

en trouwen op het laatste moment


geschikte vrouwen om achter te laten.