Op de boekenmarkt in Dordrecht kocht ik afgelopen zondag dit deel van Jan Wolkers’ dagboek. In het jaar 1972 schreef Wolkers een van zijn mooiste boeken, de Walgvogel. En hij was dit jaar betrokken bij de verfilming van Turks Fruit.
Verder heb je het idee dat hij vooral bezig is plezierig te leven. Eten en drinken nemen een belangrijk deel in van hun bestaan. Als er kip gegeten wordt zijn het meteen 20 kippenlijken die klaarliggen om verzwolgen te worden. Er wordt niet één flesje meegenomen naar een etentje, maar Jan Wolkers komt meteen met vier flessen champagne aanzetten.
Tussendoor lees je ook steeds hoeveel medicijnen hij slikt: `vrijdag 26 mei 1972. Drie celestone.’ Hij slikt dit tegen de gewrichtspijn. Later wordt vastgesteld dat hij werkelijk jicht heeft, net als de hoofdpersoon in de Walgvogel. Halverwege het jaar maakt Jan zich zorgen om zijn gewicht. Hij volgt een dieet en houdt dagelijks onder doktersbegeleiding bij hoeveel hij weegt.
Karina en hij zitten vaak op Texel. Hier wandelen zij, bekijken de natuur (vooral de vogels), bedrijven de liefde en ontvangen gasten, die flink getrakteerd worden op eten en drank. Het is allemaal niet heel bijzonder wat Jan Wolkers noteert. Hij maakt zich af en toe druk, bijvoorbeeld over de situatie in Vietnam, een voetbalwedstrijd of zijn gezondheid.
Ter illustratie een willekeurig citaat: „Woensdag 3 mei 1972. Eén celestone. De dag begint mooi, maar later wordt het kil. Zeedampen. Lezen na de koffie in Mickey Spillane. Dan, terwijl Karina doucht, gymnastiek in het kleine kamertje. Zitten om half elf al van de gisteren gemaakte hachee te smullen. Erna gaan we wandelen in de slufter.”
Ondanks de alledaagsheid las ik dit dagboek nieuwsgierig uit. Er blijken meer dagboekdelen voorradig. Ik kan nog even vooruit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten