Ik krijg geen genoeg van luisterboeken. In de luisterbieb vond ik deze korte roman van Herman Koch uit 1989. Een compacte omschrijving van het boek luidt: hoe een zwakbegaafde jongen op school de dood vindt. De verteller is een medeleerling die terugkijkt op zijn leven op de school genaamd Maria Montanelli.
Hij heeft er geen beste herinneringen aan. Maar alles in het leven van de jongen is ellendig. De buurt, Amsterdam-Zuid, is weerzinwekkend en de mensen zijn er vreselijk. Eén van die mensen is de minnares van zijn vader. Tweemaal per week bezoekt hij haar en blijft tot diep in de nacht weg. Moeder blijft treurend achter.
Het verhaal wordt min of meer chronologisch vertelt, maar in het begin weet je al dat de zwakbegaafde jongen dood gaat. En je weet dat de bedrogen moeder ook sterft. De twee gebeurtenissen staan los van elkaar, maar je kunt er een verband tussen zien.
In het begin zegt de verteller dat hij medelijden voelt als hij de zwakbegaafde jongen ziet, maar nog meer zin heeft hij om hem op zijn bek te timmeren. In het hele verhaal speelt haat een hoofdrol. Mensen helpen leidt in zijn ogen tot niets, ze worden slechts afhankelijk van hulp.
Hij kan met niemand zijn gevoelens delen. Eenmaal wordt hij naar een psycholoog gestuurd. Hij lucht uitgebreid zijn hart en hoort daarna niets meer van de psycholoog. De man blijkt 2 dagen na zijn bezoek te zijn overleden.
Op school wordt zijn gedrag niet gewaardeerd. Na de dood van de zwakbegaafde jongen verlaat hij de gehate school. Hij heeft geen directe schuld aan de dood van de jongen, maar was ook niet in staat hem te redden. Net zoals hij niets aan de dood van zijn moeder kon doen, waar hij zich niettemin schuldig over voelt.
Red ons Maria Montanelli is een typisch Koch-boek. Een relatief zwaar onderwerp wordt humoristisch en in eenvoudige bewoordingen gebracht. Alleen het voortdurende cynisme van Koch gaat mij steeds sneller vervelen. Daar staat tegenover dat hij een uitstekende voorleesstem heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten