In een uitzending van ‘De Wereld Draait Door’ werd het
Boekenweekgeschenk van dit jaar de lucht in geprezen. Andere media kwamen eveneens
sterren tekort om de novelle te waarderen. Ik word dan sceptisch: werkelijk
groot schrijverschap of slimme marketing? Lezen is de manier om erachter te
komen.
Het onderwerp van ‘Een mooie jonge vrouw’ is helder. Een succesvolle
man (Edward, 42 jaar, ruim boven de 100 kilo) wordt verliefd op een mooie jonge
vrouw van 28: Ruth. Vanaf hun eerste ontmoeting weet je dat aan het eind van
het verhaal de liefde over is. De reden hiervoor is niet - wat Wieringa om de
paar pagina’s oppert - het leeftijdsverschil. Het is gewoon hoe een liefde
verloopt. Er is een eerste moment dat hij haar ziet (het verhaal wordt vanuit
de man verteld). Er is lust. De tegenstellingen in hun karakters en opvattingen
worden genegeerd. Vervolgens: samenwonen, trouwen, een kinderwens van haar, een
zwangerschap die niet direct slaagt en een huilbaby.
Tijdens de zwangerschap stort Edward zich in de armen van
een jonge assistente van hem: “het bezit van een mooie jonge vrouw was alleen
te verdragen door een nog jongere minnares te nemen.” Vrij uitvoerig gaat Wieringa in op het werk van Edward. Hij
is viroloog en zijn hele carrière wordt uit de doeken gedaan. Dit gebeurt vrij
afstandelijk. Edward wordt beschreven, maar je hebt niet het idee dat hij iets
heeft doorleefd of dat hij überhaupt gevoel heeft. Ook weet Wieringa nergens
hun liefde overtuigend te beschrijven. Misschien zegt dat genoeg over hun
samenzijn? Of schrijft Wieringa niet overtuigend genoeg?
“In bevroren toestand wachten ze het einde af.” Dit is een
mooie zin die goed hun relatie uitbeeldt. Maar Wieringa produceert ook
aanstellerige zinnen als: “Hij stelde vast dat Ruth en hij in een tragisch
leeftijdsdynamiek waren terechtgekomen.” Of “Ze deed hem denken aan een kat die
je in het licht van de koplampen zag wegglippen in het hoge gras van de berm.”
Wat mij verder soms in een boek stoort - maar niet altijd -
is het volgende. ‘Een mooie jonge vrouw’ speelt zich af in deze tijd, maar
sommige dingen die nu heel gewoon zijn komen in het verhaal niet voor. Zoals gebruik
maken van je mobiel of iets opzoeken op internet. Wie zoekt naar een
vakantiehuisje voor een paar maanden gaat niet af op één campinghouder, maar
vergelijkt even wat prijzen online.
Zo is het even eigenaardig dat Edward op zijn kantoor kan blijven
overnachten, zonder dat er een alarm afgaat of iemand er iets van merkt. Pas na
weken komt een portier eens een kijkje nemen. Los van dit soort onvolkomenheden is de mislukte liefde goed,
maar niet opzienbarend, beschreven. Aan het eind van het verhaal is Edward niet
alleen zijn vrouw en kind kwijt, zijn hele leven is ingestort. Het verhaal dat er binnenkort vertalingen in talloze buitenlandse
boekwinkels liggen lijkt mij een gerucht dat Tommy Wieringa zelf heeft
verspreid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten