maandag 10 maart 2014

Maartje Wortel – IJstijd


Net als in het boekenweekgeschenk van Wieringa gaat IJstijd over een man die de liefde van zijn leven vindt in een mooie jonge vrouw en deze weer verliest.

De jongeman is James Dillard. Hij is rijk en rond  de 30 jaar. Aan het begin van de roman ligt hij in het hotel waar hij woont niks te doen. Zijn vriendin Marie is bij hem weg. James denkt aan haar en aan zijn jeugd.

James komt tot leven als een onbekende vrouw hem belt. Monica werkt bij een uitgeverij en vraagt hem een boek te schrijven. Waarom juist hij gevraagd wordt blijft duister. Het verzoek geeft James weer zin aan het leven. Hij besluit geen geld meer van zijn moeder aan te nemen.

IJstijd is strak opgebouwd. In het boek volgen we James' ontluikende schrijverscarrière. Dit wordt afgewisseld met herinneringen aan zijn jeugd en aan zijn moeder, waar hij zo nu en dan telefonisch contact mee heeft. Zij heeft het te druk met zichzelf om echt aandacht voor haar zoon te hebben.

Daarnaast wordt in chronologische terugblikken het verhaal van Marie vertelt. James ontmoet haar op straat. Vanaf dag één zijn zij samen. Haar grillen (niets eten, vrijen in het donker) neemt hij voor lief. Zij wil uit het leven vluchten. James koopt een Zweeds eiland om samen te gaan wonen. Dit betekent een snel einde van hun relatie. James is opgewassen tegen de eenzaamheid, Marie niet.

Aan het eind van het boek is de schrijversloopbaan van James op niets uitgelopen. Hij staat met lege handen.

Ik had wel wat verwacht van dit boek, maar was toch teleurgesteld. Geestig of ontroerend, zoals de achterflap aangeeft, vind ik het niet. Het is knap geschreven en goed opgebouwd: een voldoende, maar niet heel bijzonder. Ik kwam geen zinnen tegen die ik moest citeren. De stijl doet denken aan die van Arnon Grunberg. Vooral de relativerende opmerkingen die de hoofdpersoon voortdurend maakt in gesprekken, doet me aan hem denken.

Tot slot, de kaft, weliswaar met mooie afbeelding, is slap en oogt nogal goedkoop.

Geen opmerkingen: