Armando is 84 jaar en nog altijd actief als beeldend
kunstenaar en schrijver. De laatste jaren verschijnt er om de twee jaar een
dichtbundel van hem. ‘Ze kwamen’ is uit 2011.
Zijn stijl is herkenbaar, de thematiek altijd dezelfde:
oorlog, dreiging, schuld. De vijand is nooit ver weg. De titels van zijn
gedichten zeggen al genoeg: Haat, Het doelwit, Dwang, Het vuurgevecht.
Het beste kan ik Armando citeren. “ Toen de dagen donker
werden is zowaar een eerste schot gevallen.” Of: “Geen droefheid, geen gezang,
geen gespartel.” Prachtig is de regel: “Het wegdek ligt op de loer.”
Het volgende gedicht heeft als titel Leeg:
Waar ze verdwaald vandaan kwamen, waar
kwamen ze opeens vandaan,
vanaf het begin
hielden ze zich hardnekkig vast.
Waar ze geweest zijn, waar
ze uit zelfbehoud de kelen
hebben dichtgeknepen
Onmiddellijk
op hun hoede,
om achteraf met brede stem te zeggen
dat ze onaanraakbaar waren.
‘Ze kwamen’ is strak vorm gegeven. Aangezien de gedichten
minder dan een halve pagina beslaan, kun je de onderste tien centimeter van het
boek afzagen zonder de teksten te verminken. Alleen staat dat niet zo mooi in
je boekenkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten