Bij uitgeverij Das Mag verscheen een reeks van twaalf boekjes, waarin twaalf Nederlandse schrijvers een verhaal over een maand schreven. Rob van Essen kreeg de maand februari toebedeeld, of misschien koos hij hier zelf voor. Het is in ieder geval de rottigste maand van het jaar, waarbij de verteller zelfs de vraag opwerpt of het wel een maand is en niet een verdwaald einde van een jaar.
De hoofdpersoon mijmert over verjaardagskalenders. Hij is tekenaar en voor iedere maand maakt hij een tekening voor zijn eigen verjaardagskalender. Bij februari stokt hij. Het lukt hem niet iets op papier te krijgen. Hij bedenkt dat hij ooit van iemand hoorde die twee verjaardagskalenders op de wc had hangen; een voor de gewone jaren en een voor de schrikkeljaren. Een onzinnigheid, vooral als je niemand kent die op 29 februari is geboren.
Zijn gedachten dwalen af naar een collega-schrijver die decennia terug aan het begin van een carrière stond die nooit tot bloei kwam. Hij duidt de schrijver aan met de letter D. Het was een figuur die altijd in een lange zwarte jas op de borrels van de uitgeverij verscheen. Daar vertelde hij ooit over Schrikkelman. Nu overweegt de hoofdpersoon Schrikkelman te tekenen voor zijn verjaardagskalender. D. Reisde eens per vrachtschip naar de Verenigde Staten, daar aangekomen besloot hij het huis van Stephen King op te zoeken om hem een idee voor een verhaal voor te leggen. Hij was niet de enige. Hij kwam een eind maar King wijst het idee van een moordende Schrikkelman toch af. Wat gebeurt er in de tussenliggende jaren waarin hij niet moordt? Dat zal het publiek zich blijven afvragen.
In korte hoofdstukken beschrijft Van Essen de merkwaardige reis van D. Het verhaal bevat vreemde elementen en personages die je kent uit zijn andere werk. Zo bezoekt D. een lokaal museum waar een vrouw met narcolepsie de bezoekers ontvangt. Even na binnenkomst valt de vrouw spontaan in slaap, misschien wel om te demonstreren hoe zoiets eruitziet, denkt D. Februari is een kort en geestig verhaal. Ik las het niet, maar beluisterde het in anderhalf uur. Helaas viel de voorleesstem wat tegen, maar dat deert het werk van Rob van Essen niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten