In de serie Terloops van uitgeverij Van Oorschot vertellen schrijvers over een bijzondere wandeling, of over een opmerkelijke gebeurtenis tijdens een wandeling, of een wandeling is aanleiding voor bespiegelingen over allerlei zaken. Het thema van is kortom wandelen. Onder anderen Thomas Roosenboom, Stine Jensen en Gerbrand Bakker schreven in deze serie een deeltje.
Sander Kollaard woont in Zweden en uit zijn verhaal begrijp ik dat hij geen echte wandelaar is. Hij heeft zichzelf een taak opgelegd om één bepaalde wandeling telkens opnieuw te lopen om te zien hoe de natuur zich ontwikkelt en hoe het langzaam lente wordt. Hij heeft dit eerder tevergeefs geprobeerd, ook naar aanleiding van wat er wordt beweerd over de Zweedse lente die glorieus zou zijn, maar dit jaar is hij vastbesloten het proces precies vast te leggen. Hij heeft een hekel aan de lange, donkere winter en ook tijdens de eerste lentedagen is er weinig plantengroei waar te nemen.
Leuk is dat hij geen plantendeskundige is en een app gebruikt om planten te determineren. Hij noteert hierbij consequent welk percentage zekerheid de app aangeeft. Ondanks dit gebrek geniet Kollaard van het veranderende landschap. Het benoemen van alle nieuwe planten lukt niet meer als de lente in volle omvang losbarst. Hij benoemt ook andere dingen rond zijn huis, zoals de fazant die zich schuilhoudt in een bosje en tevoorschijn komt als hij zijn kippen voert. De fazant eet mee, maar blijft voortdurend alert. Na afloop verdwijnt hij weer in de bosjes, onzichtbaar door zijn schutkleur.
De focus op de omgeving doet hem weer beseffen dat de bosbouw een verwoestend effect heeft op de natuur in Zweden. Maar zijn gedachten gaan ook naar auteurs die over natuur hebben geschreven. Mooi is dat hij Ali Smith aanhaalt, die een serie van vier boeken schreef over de vier seizoenen. Ik kan mij goed voorstellen dat Smith een favoriete auteur van hem is. In de verhalen van Kollaard lopen feit en fictie soms op eenzelfde manier door elkaar. Een belangrijk reëel onderwerp in Lentehonger is de dood van zijn moeder. Vanwege de Corona-maatregelen mag hij niet zomaar het land uit om naar haar toe te gaan als zij ernstig ziek is. Hij denkt dat hij op het vliegveld geen Coronabewijs nodig heeft omdat het een noodsituatie is, maar ze zijn onverbiddelijk. Hij gaat zwaar gefrustreerd naar een hotel en hoort de volgende dag dat zijn moeder is overleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten