Het vorige faxenboek van Nicolien Mizee dateert al van ruim een jaar geleden. Het geduld van liefhebbers zoals ik wordt op de proef gesteld. Gelukkig brengt zij tussendoor ander werk uit, zoals dit boekje met zeven tuinverhalen. Toen zij ging samenwonen met haar vriend wilde zij de tuin verfraaien met twee blauwebessenstruiken, maar de vriend gaf aan dat de tuin af was. Daarop besloot zij een volkstuin te huren.
Het volkstuincomplex bestaat alleen uit lapjes grond, geen huisjes, water of elektra. Mensen werken ongestoord en meestal alleen in hun tuintje. De communicatie verloopt veelal via handopsteken en doorlopen. Zij heeft slechts met enkele mensen contact, de naaste buren en Sjaak, die af en toe langskomt om alles af te keuren wat zij doet in haar tuin. Een van de dingen die haar aanspreekt in het tuinieren is de geslachtsloosheid van de tuinier. Vroeger wilde zij liever een jongen zijn, maar dergelijke onrust is er niet op de tuin, men is onzijdig. “Ik ben geen man, geen vrouw, ik ben een tuinier.” Een tuinier heeft geen uiterlijke geslachtskenmerken en tuinkleding is geslachtsloos.
De zorgeloosheid en de rust op de tuin zijn aantrekkelijk. En het feit dat mensen verhalen afmaken. Anka wil haar hark repareren met een nieuwe steel. Een paar dagen later vraagt zij hoe het is afgelopen en ze krijgt het vervolg te horen, de hark is gerepareerd. In het echte leven hoort zij zelden hoe een verhaal afloopt. Mensen vergeten het te vertellen of weten het zelf niet eens meer.
De rust wordt op een dag wreed verstoord door een nieuweling op de tuin. Een klein, zwijgzaam vrouwtje (dus toch een geslacht?) heeft de schaduwtuin naast haar tuin in bezit genomen. Zij zegt niets en lijkt haar ook niets te horen. Toch loopt zij over haar stukje grond om water uit de sloot te halen. Gereedschap leent zij ook, maar brengt het vervolgens vies terug. Nicolien ligt er ’s nachts wakker van: haar wel of niet aanspreken hierover? Hiermee zijn we midden in het universum van Mizee beland, zoals dat bekend is van haar faxenboeken. Er moet iets gebeuren, maar iedere menselijke communicatie zal tekortschieten. In haar hoofd heeft zij alle scenario doorgelopen, in het ergste geval komt er ruzie en moet zij de tuin verlaten. De werkelijkheid is anders. Het paradijs is een zeer grappig boekje. Iedere Mizee-fan zal het verslinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten