Joop Verhage - Weg weeze!

Joop Verhage is de medeoprichter van het snackimperium Verhage. Vijftig jaar geleden begonnen Joop en zijn broer Pim hun eerste zaak in de Sikkelstraat op Rotterdam-Zuid. Hun vader – een succesvol ondernemer – zette zijn zoons met licht dwang aan om deze snackbar over te nemen. Zijn argumenten waren: ieder mens moet eten en drinken en de Nederlandse bevolking neemt alleen maar toe. Tijd dus om in deze groeimarkt te stappen.

Binnen een paar jaar waren de broers uit de schulden. Na tien jaar openden zij een tweede zaak op Zuid en vanaf 1980 ging het hard. Het concern telt inmiddels 38 vestigingen. Joop heeft zich nu uit de zaak teruggetrokken.

‘Weg weeze!’ is geen historisch werk over de opkomst van Verhage. Na zijn pensionering maakte Joop een ritje op zijn scooter, een  Kymco, naar Duitsland en verder. Het boek is een verslag van deze reis, waarbij hij in elke hoofdstuk terugdenkt aan een gebeurtenis uit zijn leven. Snackbar Verhage is daar uiteraard onderdeel van, maar hij vertelt ook over zijn stapavonturen in Rotterdam en over zijn boksclub in Crooswijk: The Dutch Windmill.

Met zijn broer Pim stond hij vaak tot middennacht in de zaak. Vooral op hete zomerdagen, in de keuken, boven een bakplaat, was dat een verschrikking. De mensen bleven vanwege de woestijntemperaturen buiten staan en riepen hun bestelling naar binnen toe. Na afloop zochten de broers wat verkoeling en reden met hun eend de stad door op zoek naar ‘een magisch moment’. Zo belandden zij een keer aan de Boompjes bij de Flaming Star. Het werd een gelegenheid die zij vaker bezochten. De muziek die er gedraaid werd was rock ’n roll. Er kwam een divers publiek, waaronder de ruim opgemaakt Monika, op zoek naar klanten. Als Joop vraagt of zij een vriend heeft, laat zij hem de plekken op haar arm zien waar hij zijn peuken uitdrukt.

In de snackbar kwamen vaak wonderlijke figuren, zoals gekke Henk, die vaak een milkshake kwam halen, overjas open, forse pens naar voren gestoken en hangend over de toonbank. Bij een jubileum kreeg iedere klant bij besteding van tien gulden of meer een fles wijn cadeau. Henk betaalde gewoon tien gulden voor de fles. Henk was een paar weken niet geweest, kwam dan weer langs met zijn arm in een mitella. Het was mistig en er komt een auto van rechts. En die rijdt gewoon door. Waarschijnlijk was er ook alcohol in het spel, maar dat mocht geen naam hebben.

Joop houdt van sterke verhalen en schuwt het avontuur niet. Op zijn scooter scheurt hij door de bergen. Hij raast zonder helm (onderweg kwijtgeraakt) door lange tunnels waar vrachtwagens hem rakelings passeren. Hij komt een paar keer ten val, maar wordt telkens belangeloos geholpen. Hij had nooit vermoed dat mensen zo behulpzaam konden zijn. Onderweg praat Joop tegen zijn trouwe vervoermiddel. Hij heeft het over wij, en bedoelt daar zichzelf en zijn Kymco mee.

Aan het slot van zijn boek besluit Joop dat hij nu van zijn rust gaat genieten, mar dat is niet helemaal waar. “Nee, never, dat nooit! Bejaard okay, maar dan als een chronisch onbedaarde bejaarde. Met één been in het verleden, één been in het verleden, één been in vandaag en één oog op morgen.”

Het zijn mooie verhalen die Joop vertelt. Een deel ervan stond eerder in ‘De Oud Rotterdammer’. ‘Weg weeze!’ is uitgebracht bij dezelfde uitgeverij: ‘De Oude Stad’