Maxim Hartman – De nationale vrouwenspotgids

Maxim Hartman is een bekende Nederlander. In zijn televisieprogramma’s voor echte mannen strijdt hij tegen de onderdrukking van de man: erg lollig. Voor deze zelfde onderdrukte mannen heeft hij nu ‘De nationale vrouwenspotgids’ geschreven.

Zesenzeventig vrouwentypen komen voorbij. De Huppelkut, The Girl Next Door, De Raveteef en De Tijger In Bed zijn bekende types. Hij voegt daar Het Bitterkoekje, De Quinoakut, De Klaarover, De Soa Constrictor en vele andere vrouwentypes aan toe.

Voorin het boekje staan ze op een rijtje zodat je kunt aankruisen welke je hebt gespot, met datum en vindplaats. In het voorwoord schrijft Hartman dat mannen mild moeten zijn voor vrouwen. “Het allerlaatste wat dit boekje wil is vrouwen nog onzekerder maken dan ze al zijn.”

Het eerste type is De Lotusbloem. Zij komt op hipsterfestivals en verzamelt festivalbandjes om haar polsen, die op den duur naar natte hond gaan ruiken. Ze werkt zelden, leeft liever van de wind. Je loopt ermee voor lul, maar de seks is oké.

Na elke typering geeft Hartman een eindoordeel. De frituurpan, volkse vrouw zonder klasse, koekt snel aan. Positief: “wordt niet snel oud”. Eindoordeel: “Het is net als met roken, je weet dat het slecht voor je is.”

Het eindoordeel van ‘Het Poppetje luidt: “Zolang ze je geen papa noemt, is het best een tijdje uit te houden." Over Het Kibbelvrouwtje is hij minder positief. Eindoordeel: “Zo snel mogelijk dumpen en een nieuwe telefoonnummer nemen.”

Sommige soorten zijn aan het verdwijnen, zoals Het Zonnekanon, dag en nacht bezig om haar wit-zijn te ontkennen. Zij heeft een frituurhoofd. “Draagt hoogglans lipgloss, alsof iemand zojuist over haar mond is klaargekomen.” De moeder van Marco Borsato wordt gezien als een rolmodel.

Minder zeldzaam is De Instabiele Trol en zijn varianten zoals De Hysterica, De Psycho of De Tikkende Tijdbom. “Dit vrouwmens heeft een zeer dwingende persoonlijkheid maar kan nauwelijks met dagelijkse problemen omgaan.” Het gaat altijd mis, dus bewaar scherpe voorwerpen achter slot en grendel.

Deze vrouwenspotgids is behoorlijk grappig, ook door zijn grofheid, en de tekeningen van Afke Besseling zijn mooi, maar als je het boekje achter elkaar uitleest wordt het een beetje flauw, doseren dus. En na lezing besef je dat Maxim Hartman gewoon bang is voor vrouwen.