In 2011 werd
Jules Deelder uitgenodigd deel te nemen aan het Festival Internacional de
Poesia in het Colombiaanse Medellin. Het werd ruim een week lang voorlezen,
festiviteiten bijwonen en onderzoek ter plekke naar de grootste misdadiger van
Colombia, Escobar.
Leo Verheul
heeft samen met Deelder van deze reis
een prachtboek gemaakt. Bijgevoegd is ook de dvd met film van het
avontuur. Ik kocht eind november tijdens de viering van Deelders 70ste
verjaardag een van de twee laatste exemplaren.
Het boek
bestaat uit indrukken van de reis van Verheul afgewisseld met gedichten van
Deelder. De begindialoog is absurd en melig. Zij zijn de kluts kwijt. Spontaan
volgt er een gedicht.
Waar is de
kluts?
De kluts is
kwijt?
Dat is
tenminste
wat! Een
schijn van
zekerheid
in het
moeras…
De reis van
ruim tien dagen staat natuurlijk in het teken van de poëzie. Het festival is
groots, de acteur die de gedichten in het Spaans voorleest is tof en het
publiek is enthousiast over zijn optredens. Vooral de vrouwen worden blij van
Deelder.
Naast poëzie
heeft Deelder een levendige interesse in de misdaad. In Medellin kan hij zijn
lol op. Escobar, de grootste boef van Zuid-Amerika, woonde hier. Hij is al
enige jaren dood, maar niet vergeten.
Deelder zit
de hele reis met zijn neus in de biografie van Escobar. “Waarschijnlijk de
grootste crimineel aller tijden. Net geen massamoordenaar, daarvoor was de
speelruimte van Pablo net iets te klein, maar een menigtemoordenaar kunnen we
hem zeker noemen.”
‘Pablo &
Poëzie’ staat vol met goeie anekdotes. Het beste verhaal is de smokkel van
Deelder. Hij vond het nodig om de noodzakelijk amfetamine het land in te
voeren! Een hond snuffelt, maar laat hem verder met rust. Dat spul is veel te
zuiver, er zit geen lucht meer aan. “Ik vermoed dat ik de eerste ben in de
geschiedenis die hier de teringzooi naar binnen smokkelt.”
Toch laat
Deelder de lokale producten niet onaangetast. Het is spotgoedkoop en van
zuivere kwaliteit; daar kan die zooi uit Rotterdam in de verste verte niet tegenop.
Schitterend
is het biljartverhaal. Ze ontdekken tijdens het wachten op een optreden een
biljartzaal. Deelder speelt goed. Hij heeft vroeger jaren gespeeld in de Cosy
Corner. Het probleem was een geschikte tegenstander te vinden. Om dit op te lossen
speelde hij tegen zichzelf: links tegen rechts.
Hij oefende
eerst lange tijd met links. “Toen ik bijna geen verschil merkte, ben ik dus met
links mijn rechterarm gaan uitdagen. Echt, ik lul niet! Zo heb ik jaren
gespeeld.” En op een zeker moment gebeurde het. “Dat was een historisch moment.
Op het laatst won links van rechts. Dat is echt gebeurd. Links ging er keihard
overheen. Ik mag doodvallen als ik lieg…”
Pablo & Poëzie
mag niet ontbreken in de kast van elke rechtgeaarde Deelder-liefhebber. En de
film is ook niet mis. Tot slot het gedicht dat hij speciaal schreef voor dit
festival:
Made in
Medellin
In Medellin
is de poëzie om te snuiven
Onder de
bomen en tussen de huizen
Je moet er
alleen wel een neus voor hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten