Stemmen uit 2013 is de nieuwste dichtbundel van Armando,
in opmaak en stijl verwant aan Gedichten 2009 en Ze kwamen.
Het wemelt in deze gedichten weer van plekken, schuld en onschuld,
struikgewas, duisternis en rusteloosheid. Het beste kan ik er een paar citeren:
De doortocht
Als het in de buurt komt,
wil het zich ontplooien,
gaat de geven breken,
maakt de drempel stuk.
De doortocht is begonnen,
er wordt op ze gewacht,
ze zijn steeds onderweg.
Opdat de nacht verborgen blijft.
Eigenlijk
Waarom het eigenlijk tot stand kwam,
geschapen door een ongelukkig toeval,
tot en met de lege beker.
Waarom het eigenlijk beschikte,
het wikken aan een ander gaf,
de horizon beschuldigde,
al werd het niet bewezen.
Waarom het eigenlijk in leven bleef,
de mond vol spraakzaam speeksel,
alsof het nooit bestaan heeft.
Onwetend
Hij wist niet
dat er meegeluisterd werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten