Na het beluisteren van Kochs 'Zomerhuis met zwembad' kreeg ik
de smaak van het luisteren te pakken. Het voordeel van luisterboeken is dat je
er iets anders bij kunt doen, zoals een partijtje schaken, iets in het
huishouden, voor je uit staren op de bank of in het openbaar vervoer zitten.
Een nadeel is dat het langzamer gaat dan zelf lezen. Heel belangrijk is de
voorleesstem. Het liefst heb ik dat de schrijver zelf voorleest.
‘Mama Tandoori’ beluisterde ik onderweg naar België en op
het strand van Oostende. Het wordt om onbegrijpelijke redenen niet door Ernest
van der Kwast zelf voorgelezen. Het is een redelijk vermakelijk boek, geschikt voor
in de trein. Soms is het te flauw.
Mama Tandoori is de moeder van Ernest van der Kwast. Zij is
de hoofdpersoon in het gezin, alles draait om haar. Zij groeide op in India,
als jongste kind in een groot gezin, ging in Nederland studeren en ontmoette
daar de vader van Ernest.
Mama wordt als een karikatuur neergezet. Zij is uiterst
gierig, paranoïde en egoïstisch. De vader is hoogopgeleid en doet onderzoek in een
ziekenhuis. Thuis is hij een slapjanus.
Mama Tandoori is een roman, maar Van der Kwast gebruikt het
boek om zijn hele familie uit te stallen. Hij geeft herinneringen aan zijn
jeugd. Zijn moeder had het beste met hem en zijn twee broers voor, maar stelde
ook hoge eisen. En zij was altijd uit op koopjes: gratis is goed! Het hele huis
stond altijd vol met rotzooi. Haar zuinigheid bepaalde het leven van de drie
broers.
De oudste broer is verstandelijk gehandicapt. Mama kan zich hierbij
moeilijk neerleggen. Wel weet zij er een slaatje uit te slaan, door - waar
mogelijk - als begeleider gratis met hem binnen te komen.
Ook Ernest en de ander broer voldoen niet aan haar hoge
eisen. Ernest wordt zelfs tot haar grote wanhoop schrijver! Zij raakt meer en
meer teleurgesteld in het leven.
Bijna alle ruzies in het gezin en met de buitenwereld hebben
te maken met haar zuinigheid. Mama beslist alles in het gezin, vader niets. ”De
laatste keer dat mijn vader naar mijn moeder had geluisterd was toen ze ja had
gezegd op zijn huwelijksaanzoek.”
Je vraagt je af waarom de vader niet weggaat bij zo’n
secreet, maar: “In India is niemand gescheiden.” In het India van haar jeugd
ligt ook de oorzaak van haar stoornis. “Ik was de tiende mond.” Altijd heeft
zij moeten vechten om haar eten. Hier krijg je bijna medelijden met haar.
Aan het einde van het boek, gaat Ernest naar India. Hij ontmoet
een tante. Zij blijkt even trots en ruzieachtig als zijn moeder, maar dan in
een versie zonder man. Zo had zijn moeder ook kunnen eindigen.
‘Mama Tandoori’ is grappig bedoeld. Ik heb niet één keer gelachen.
De zogenaamde hilarische situaties zijn eerder ergerlijk. De
familieverhoudingen en de verhalen uit zijn jeugd maken het boek de moeite
waard, maar er had veel meer in dit materiaal gezeten dan een klucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten