Christine Otten – We hadden liefde, we hadden wapens

Robert F. Williams was een Afro-Amerikaanse burgerrechtenactivist die zich gewapend verdedigde tegen de onderdrukking van de zwarte bevolking in zijn woonplaats Monroe, North Carolina. Hij was actief vanaf eind jaren vijftig, maar moest in 1961 het land ontvluchten. Hij woonde vervolgens in Cuba en China en mocht pas acht jaar later terugkeren naar Amerika. Met zijn uitgangspunt van gewapende verdediging onderscheidde hij zich van andere zwarte leiders die geweldloos verzet predikten. Williams was een inspiratiebron voor velen, bijvoorbeeld voor mensen uit de Black Panther beweging. Hij schreef in 1962 het boek ‘Negroes with guns’, dat in 2004 werd verfilmd. 

Nico Dijkshoorn – Ooit gelukkig

Een paar jaar geleden schreef Nico Dijkshoorn ‘Nooit ziek geweest’. In het boek gaf hij een pijnlijk beeld van zijn vader Klaas. Hij was een man die altijd in het middelpunt stond en de grappigste wilde zijn. De keerzijde was dat hij geen enkele belangstelling toonde voor zijn naaste familieleden. Nico Dijkshoorn noemt zijn vader  Klaassie en beschrijft hem als een egoïstische zak. 

Michel Houellebecq – Serotonine

De boeken van Michel Houellebecq laten geen prettig mensbeeld zien. Zijn hoofdpersonen zijn uitermate cynisch. Zo ook de zesenveertigjarige Florent-Claude Labrouste. Op de eerste pagina’s van ‘Serotonine’ gaat hij tekeer tegen zijn ouders die hem deze vreselijke voornaam gaven. Hij haat zijn voornaam. Hij heeft zijn ouders verder niets te verwijten. Het waren voortreffelijke mensen. Het lag niet aan hen dat hij uiteindelijk gefaald heeft, dat zijn leven eindigt in pijn en verdriet. 

Peter Buwalda - Bonita Avenue

Voordat ik zou beginnen aan Otmars zonen, de alom geprezen tweede roman van Buwalda, leek het mij een goed idee om eindelijk Bonita Avenue te lezen. Het was er nooit van gekomen. Eenmaal hoorde ik Buwalda eruit voorlezen. Daar knapte ik nogal op af. Vorige week zette ik mij over mijn vooroordelen heen. Ik heb er geen spijt van. Bonita Avenue leest als een trein. Het verhaal zit goed in elkaar en het heeft spanning. Het is een mooi boek, maar geen meesterwerk.

David Vann – Aquarium

Vorige week was David Vann in Rotterdam. Hij vertelde dat al zijn boeken samen één verhaal vertellen. De uitzondering is Aquarium. Het boek gaat niet over zijn familie en het gaat niet over zelfmoord.

David Vann – Heilbot op de maan

Heilbot op de maan is het nieuwste boek van de Amerikaanse schrijver David Vann. Het thema is zelfmoord en het verhaal heeft direct betrekking op de zelfmoord van zijn vader. Vann heeft eerder over dit onderwerp geschreven. Het is het hoofdthema in zijn werk. Zelden heeft iemand zo intens over zelfmoord geschreven als in Heilbot op de maan.

Christine Otten – Om adem te kunnen halen

Christine Otten debuteerde in 1995 met de roman ‘Blauw metaal’. Zij kreeg na 2004 vooral bekendheid door haar boek ‘De laatste dichters’. Het verhaal in dit boek speelt in New York rond een bekende groep zwarte dichters, The Last Poets. Het boek is kenmerkend voor Ottens werk: gebaseerd op werkelijke personen en spelend in een milieu dat ver af staat van het hare. 

Erik Vlaminck – Een berg mens onder witte lakens

Ik ben een groot liefhebber van het werk van Erik Vlaminck. Ieder nieuw boek van hem koop ik direct. Vorige week verscheen zijn roman met de prachtige titel: ‘Een berg mens onder witte lakens’. Zoals vaker in zijn werk schrijft Vlaminck over mensen die zich met moeite staande weten te houden in de samenleving. 

Ilja Leonard Pfeijffer – Grand Hotel Europa

Grand Hotel Europa is een ingenieus opgebouwde roman. Het dikke boek kreeg niet voor niets vele positieve recensies. Op de eerste pagina komt de schrijver Ilja Leonard Pfeijffer - het hoofdpersonage in het boek - met een taxi aan bij het Grand Hotel Europa. Hij maakt een praatje met de piccolo en checkt in. Montebello, de majordomus begeleidt hem naar zijn ruime kamer en verhaalt over de geschiedenis van het enigszins vervallen hotel.

Jan Siebelink – Jas van belofte

Als het schrijven van het Boekenweekgeschenk de bedoeling heeft om de gevraagde auteur te eren vanwege zijn of haar verdiensten voor de Nederlandse literatuur, dan heeft de CPNB met Jan Siebelink een prima keuze gemaakt. Zelf denk ik dat voor de promotie van het Nederlandse boek meer gebaat is bij een meer verrassende keuze: een jonge schrijver die iets nieuws kan laten zien.

David Vann – Klare lucht zwart

De boeken van David Vann zitten vol geweld. (Zelf)moord is een vast onderdeel in zijn werk. Legende van een zelfmoord en Goat Mountain spelen zich af op afgelegen plekken: een vader en zoon trekken zich terug op een eiland, drie mannen en een kind gaan op jacht. De sfeer is broeierig en dreigend. Het loopt niet goed af. Klare lucht zwart kent een zelfde wreedheid, maar de omstandigheden en de stijl wijken af van ander werk van David Vann.

Barry Hines – Kes

De roman ‘Kes’ uit 1968 is een klassieker in Engeland. Het boek werd al een jaar na verschijnen verfilmd door Ken Loach, met medewerking van Hines. De film had ik al eens gezien, het boek nooit gelezen. Nu is er een Nederlandse vertaling verschenen, mede dankzij steun van Schwob. Deze club vraagt aandacht voor de mooiste vergeten klassiekers en geeft ook financiële steun hiervoor. Schwob kan niet genoeg geprezen worden.