Liefhebbers
van het werk van A.F.Th. van der Heijden waren in afwachting van de roman 'Kwaadschiks', deel 6 van de Tandeloze tijd. Maar plotseling kwam de schrijver
met deze historische roman. Het
schrijven van de ‘De Ochtendgave’ was een jaren terug verleende opdracht van de
gemeente Nijmegen. Van der Heijden koos als onderwerp de Vrede van Nijmegen in
1678. Hoofdpersoon is Caspar Sonmans, secretaris van de ambassade der
Staten-Generaal.
De roman
speelt zich af op drie verschillende momenten: ten tijde van het tekenen van de
vrede in 1678, zes jaar eerder wanneer Caspar trouwt op de dag voordat Franse
troepen Nijmegen binnentrekken en in het jaar 1705, wanneer er een opstand is
neergeslagen en Caspar terugkijkt op de eerdere gebeurtenissen. Het verhaal
draait om de verdwijning van Sara, de vrouw van Caspar. Gelijktijdig met de
komst van de Fransen verdwijnt zij spoorloos. Zij blijkt later in het Franse
kamp te zitten en speelt in het geheim een rol bij de vredesonderhandelingen,
waar Caspar in zijn functie ook bij betrokken is.
‘De
ochtendgave’ is Van der Heijdens eerste historische roman. Het is daarin afwijkend
van zijn andere boeken, maar de structuur en de spanningsopbouw van het boek
zijn vergelijkbaar met eerder werk van hem. Hij heeft ervoor gewaakt om te
nadrukkelijk historische details erin te verwerken. Ik hoorde vervolgens als
kritiek dat het boek niet historisch genoeg is. Ik vind die kritiek ongegrond.
Om een
personage in een roman te introduceren kan een auteur op de eerste pagina alle
kenmerken van die persoon opnoemen. Een andere manier is dat de lezer beetje
bij beetje iets van een personage te weten komt. A.F.Th. van der Heijden doet
dit heel subtiel. Na de
eerste paar pagina’s denk je, wie is die figuur Caspar Sonmans, daar aanwezig
bij een onthoofding. Maar voor je het weet heb je genoeg informatie om een
beeld van hem te vormen. Van der Heijen geeft de lezer telkens net genoeg om de
spanning erin te houden.
Het hoofd
wordt afgehakt en er wordt terloops vermeld dat Caspar als student in de
snijkamer heeft gewerkt. Het zien van de dode lichamen van de samenzweerders
leidt tot een mijmering dat Caspars zoon arts is. En de hele executie wordt
gekoppeld aan de politieke situatie en de rol die hij als secretaris daarin
speelt.
Een
eigenschap van een personages of zijn voorgeschiedenis verbindt de auteur met
een gebeurtenis die hij beschrijft. Hij doet dat goed. Dezelfde methode
gebruikt hij om historische details de roman binnen te loodsen: niet
opdringerig, maar in een logische context van het verhaal of binnen de
gedachten van een persoon.
Voorbeelden
hiervan zijn de geur van het verse leer van het notulenboek waarin Caspar een
verslag optekent en het soort pennen dat ter ondertekening werd gebruikt.
Ganzenveren staan ongesneden in een mand, een pennenmesje ligt ernaast. Bij het
ondertekenen van het vredesverdrag dienen handelingen symmetrisch en gelijktijdig
te gebeuren.
Leuk is ook een verhaal over het gebleekte hoofdhaar van de teruggevonden Sara. Deze kleur werd verkregen door het te wassen met de urine van iemand die heel veel witbier had gedronken. Een dienstmeid was met deze taak belast en klaagde erover dat zij zo dik werd van het bierdrinken. Caspar vindt zijn vrouw dus terug, waarna het verhaal dramatische wendingen krijgt. Mooi weet Van der Heijden de historische achtergrond te combineren met de spannende plot.
Leuk is ook een verhaal over het gebleekte hoofdhaar van de teruggevonden Sara. Deze kleur werd verkregen door het te wassen met de urine van iemand die heel veel witbier had gedronken. Een dienstmeid was met deze taak belast en klaagde erover dat zij zo dik werd van het bierdrinken. Caspar vindt zijn vrouw dus terug, waarna het verhaal dramatische wendingen krijgt. Mooi weet Van der Heijden de historische achtergrond te combineren met de spannende plot.
Het verhaal
is doortrokken van een oorlogssfeer, wat goeie uitspraken oplevert: “Vredes
zijn adempauzes tussen twee oorlogen in.” En: “de beste manier om gezond te
blijven is nog altijd: het voorkomen van krijgsgeweld." De vijand
komt er niet best vanaf: “Die Fransen kunnen zichzelf nooit anders zien dan als
acteurs in het theater van de geschiedenis.”
Het boek is
minder uitgesponnen dan de grote romans van A.F.Th. van der Heijden maar ‘De
ochtendgave’ is een uitstekend ‘tussendoortje’. Een Ochtendgave is overigens
een cadeautje dat de bruidegom schenkt aan zijn bruid de ochtend na de
huwelijksnacht. Zij mag het geschenk niet openmaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten