donderdag 31 december 2015

J.M. Coetzee – Portret van een jongeman


Portret van een jongeman (origineel Youth, vertaling Peter Bergsma) is samen met Boyhood: Scenes from Provincial Life het enige autobiografische werk van Coetzee. Na lezing ervan rest de vraag hoe hij in hemelsnaam van een in zichzelf gekeerde computerprogrammeur is uitgegroeid tot de schrijver van wereldformaat.

Het boek begint in Zuid-Afrika. John studeert wiskunde, maar vindt daar weinig bevrediging in. Hij volgt Latijn en literatuurcolleges. Van zijn familie heeft hij zich afgekeerd. Hij woont op een eenvoudige kamer en verdient wat bij met lesgeven en werken in de bibliotheek. Wat hij wil, weet hij niet helemaal. Het is vooral geen familie, geen baan waar zijn medestudenten van dromen, geen eigen huis en vooral geen Zuid-Afrika. Hij droomt wel van een kunstenaarsbestaan, in een omgeving met gelijkgestemden.

De dingen overkomen hem, overvallen hem. Een vriend stelt hem voor aan Jacqueline, een oudere nogal grillige vriendin. Voor hij het beseft ligt zij bij hem in bed, de seks is alles behalve bevredigend. Vervolgens trekt zij bij hem in en verstoort zijn leven. De ‘verstikkende intimiteit’ gaat weer over, Jacqueline vertrekt. Hij zoekt een volmaakte vrouw in een volmaakte wereld. Schrijvers als T.S. Eliot en vooral Ezra Pound laten hem iets zien van een andere wereld. De enige optie is zijn vaderland verlaten. In Londen speelt het echte leven zich af.

Het mythische Londen van de jaren zestig gaat geheel aan hem voorbij. John werkt bij IBM, hij vindt geen bevrediging in zijn werk. Hij schrijft poëzie en werkt aan een scriptie. Hij sluit geen vriendschappen. Wel ontmoet hij vrouwen, waar hij mee naar bed gaat en die hem vervolgens nog triester maken. Hij houdt zichzelf voor dat dit leven zin heeft: het is goed voor zijn poëzie, die hij overigens nergens gepubliceerd krijgt. “Als ellende zou worden afgeschaft, zou hij niet weten wat hij met zichzelf aan moet” Hij is in Londen net zo eenzaam als in Kaapstad.

Het is een bekend verhaal van een opgroeiende jongeman. Coetzee maakt het bijzonder door zijn manier van schrijven. Hij slaagt erin afstand te nemen van zijn personage, die hij zelf is, maar tegelijkertijd geeft hij heel exact van binnenuit weer waar John mee worstelt. Hij heeft grote moeite mee te doen met de anderen, vraagt zich af wat de zin is van hun handelen. Als kind begreep hij al niet waarom zijn ouders uit dansen gingen; dat  kon toch ook thuis. En als het bij dansen om de lichaamsbeweging ging, kon je toch ook een blokje om rennen. Dansen staat voor iets anders: “een meisje ten dans vragen betekent haar vragen om gemeenschap met je te hebben.” Waarom die schertsvertoning? Waarom die omweg? 

Zijn logica botst met die van zijn collega’s. “Het blijft hem verbazen dat mensen zo intelligent kunnen zijn als zijn collega’s in de computerindustrie en toch in niets anders geïnteresseerd dan auto’s en huizenprijzen.” Uiteindelijk zal de jongeling moeten kiezen tussen de poëzie, waarvoor hij een ellendig leven noodzakelijk acht, en het burgerlijke bestaan. Maar met het ouder worden wordt de keuze minder streng. De genadeloze eerlijkheid die hij zichzelf oplegt is niet vol te houden.

“Wat genadeloze eerlijkheid aangaat, genadeloze eerlijkheid is niet moeilijk te leren. Integendeel, het is het makkelijkste wat er is. Zoals een giftige pad nooit zichzelf zal vergiftigen, zal men heel gauw eelt ontwikkelen tegen zijn eigen eerlijkheid. Dood aan de rede, dood aan het praten! Het enige wat telt is dat je het juiste doet, of het nu om de juiste of om de verkeerde reden is of om geen enkele reden."

Ondanks dergelijke verheven uitspraken is Portret van een jongeman een makkelijk leesbaar. goed geschreven boek. Coetzee laat zijn alter ego reflecteren op de wereldliteratuur. Veel schrijvers komen even voorbij. De Nederlandse poëzie heeft een nogal saaie indruk op hem gemaakt. Simon Vinkenoog was een naam die opduikt in tijdschriften die hij leest. "Als Vinkenoog alles is wat Nederland te bieden heeft, wordt zijn ergste vermoeden bevestigd: dat Nederlanders het saaiste, het meest apoëtische volk ter wereld zijn.”

Geen opmerkingen: