Alex Boogers heeft tot nu toe dertien boeken geschreven. Zijn meest bekende is de roman Alleen met de goden uit 2015. Alle dingen zijn schitterend is een roman uit 2012. Zijn verhalen spelen vaak aan de onderkant van de samenleving en/of gaan over mensen die in ellendige omstandigheden verkeren. Zij vechten om het hoofd boven water te houden. In Alleen met de goden liet hij het gevecht zien van één persoon, Aaron. In Alle dingen zijn schitterend voert hij een hele serie mensen op die allen op hun eigen manier worstelen met tegenslagen in het leven.
Drie figuren staan centraal in het verhaal. Remy is een leraar maatschappijleer die door de kinderen in zijn klas wordt gewaardeerd. Hij heeft als volwassen man de zelfmoord van zijn zus nog niet verwerkt. Hij heeft soms agressieve buien en zijn huwelijk is niet zo best. Hij is een binnenvetter. Zelfs het slechte nieuws van een arts deelt hij niet met zijn gezin. Wel houdt hij een dagboek bij. Remy is het meest interessante personage uit de roman. De tweede hoofdpersoon is de journalist Arthur. Hij is verslaafd aan zijn werk en steekt te weinig tijd in zijn gezin. Zijn zoontje heeft een hartkwaal en wacht op een donorhart. De laatste hoofdpersoon is de rechercheur Paul, ook een gedreven man. Hij is net gescheiden en ziet zijn dochters te weinig. Zij zit in de klas bij Remy. Hij is een luisterend oor voor haar.
Boogers vertelt de verhalen uit deze drie perspectieven, maar laat ook het perspectief van de omstanders horen. Het mooie hiervan is dat dezelfde gebeurtenissen van verschillende kanten worden getoond. Dit zorgt voor relativering en het brengt spanning. Het nadeel is dat er wel heel veel stemmen klinken. Je moet het boek niet een week laten liggen, want dan ben je de draad van het verhaal kwijt. Over het verhaal zelf zeg ik verder niks. Dat kan het leesplezier vergallen.
De personages ondervinden allemaal tegenslag, maar er zit onderscheid in: aan sommige dingen kun je iets veranderen, andere dingen overkomen je zonder dat je er iets aan kunt doen. De scheidslijn ertussen is vaak dun. Een hartkwaal is niet weg te denken, maar door een gelukkig toeval kan een leven toch opeens een positieve wending krijgen. De moeder van Remy zwelgt in haar verdriet. Dat is begrijpelijk, maar zij vervreemdt zich van haar vrienden en familie. Haar ellende neemt hierdoor alleen maar toe. Boogers laat goed zien hoe een aantal personages in dit schemergebied tussen noodlot en eigen wil weten te overleven. Zij kunnen toch een positieve draai aan hun leven geven of echt iets betekenen voor een ander.
Het verbeelden van de persoonlijke strijd van zijn personages is de kracht van het schrijverschap van Boogers. Hij trekt hier zo nodig wat sentimentele registers open en schuwt de clichés niet. Toch komt het werk authentiek over. In zijn laatste roman Onder een hemel van sproeten (2017) werkt hij ook met drie hoofdpersonages die ingenieus met elkaar verbonden zijn. In dit boek komen minder bijfiguren voor en het verhaal is strakker opgebouwd. Dit boek vond ik beter geslaagd dan Alle dingen zijn schitterend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten