Rajko Disseldorp – Hiphop in Nederland

Nederlandstalige hiphop is waanzinnig populair. Bekende clips worden online tientallen miljoenen keren bekeken. hiphop is niet alleen muziek, het is ook (straat)taal. Het is de taal van een groot aantal jongeren. Om die reden heeft een aantal bibliotheken besloten een programma voor jongeren en hiphop te maken, met een eigen Hiphop-collectie, activiteiten rond muziek en tekst. Bibliotheken in Rotterdam, Dordrecht, Haarlemmermeer en Spijkenisse doen mee.

‘Hiphop in Nederland’ bevat tien interviews met tien bekende rappers uit Nederland, zoals Ronnie Flex, Ali B, Sticks en Fresku. Rajko Disseldorp is journalist. Hij liep tijdens zijn studie stage bij Het Parool en volgde zijn passie. Hij sprak met rappers en schreef er een paar stukken over die waardering oogstten. Hij kreeg een contract, hield zich twee jaar met het onderwerp bezig en besloot er een boek van te maken.

Disseldorp is liefhebber van hiphop. Hij ziet rappers als kunstenaars en de muziek als een manier om te ontsnappen aan het leven dat ze niet wilden. Hiphop wint het voor hem van de literatuur. “Er is geen schrijver die zo direct weet te schrijven als een rapper kan rappen.”

Hiphop heeft het leven voor Hef veranderd. Op de vraag wat hiphop voor hem heeft betekend zegt hij eerst: “Hiphop is eigenlijk gewoon muziek waar je iets aan hebt.” Later voegt hij er meer aan toe en concludeert hij dat hiphop alles is. Een anekdote laat misschien beter de kern zien van wat hiphop is. Op zijn buik heeft Hef heel groot ‘kutleven’ laten tatoeëren. Tegen zijn moeder zei hij ooit dat hij geen kutleven wilde, geen kantoorbaan. “Zijn moeder zei: Dat kun je op je buik schrijven. En dat deed hij toen.”

In de interviews gaat het vaak over de achtergrond van de rappers. De meesten komen uit een milieu met gebroken gezinnen, spanningen en onzekerheden over de toekomst. Rapper Boef heeft een crimineel verleden. Hij benoemt het niet precies maar heeft het steeds over ‘dingen’. De rappers hebben zich door de hiphop onttrokken aan dit milieu. Zij hebben zich ontworsteld aan een uitzichtloos straatleven. Maar zij willen dit leven niet helemaal loslaten. Het is een belangrijk onderwerp in hun teksten. Het leidt tot een dubbelleven. Ook erkenning speelt zich af in twee werelden: “de hiphopgame en wat daarbuiten gebeurt.”

Ali B. is binnen de hiphopgame de hardste werker. Hij is altijd met van alles tegelijk bezig en zet zich 100% in. Over wat een goede rapper is zegt hij iets interessants. Een rapper moet het publiek een stapje voor zijn. “Niet drie stappen voor want dan ben je gewoon raar.” Het is duidelijk ook een goed commercieel uitgangspunt. Drie stappen voor verkoopt gewoon niet.

Typhoon schreef al teksten op zeer jonge leeftijd. Hij moest zich uiten. Hij hield van poëzie en kwam erachter dat je poëzie en hiphop kunt samenvoegen. ”Dat is de geboorte van mijn schrijfstijl geweest.” Fresku verging het op een vergelijkbare manier. Met tekenen en schrijven zocht hij een uitweg uit een wereld die hij niet begreep. Zijn vader woonde op Curaçao, zijn moeder in Nederland. In de periode dat hij bij zijn vader woonde, was zijn broertje bij zijn moeder. Als puber kreeg hij een bril. “Die bril veranderde letterlijk zijn visie op de wereld. Daarvoor zag ik alleen dichtbij alles goed.”

Grappig is dat de meeste rappers hele gewone behoeften hebben. Zij zoeken rust in hun hoofd. En de meesten willen een mooi huis, een grote auto, een leuk gezin en erkenning. Het is weinig rock ’n roll, burgerlijk zelfs. Verder is opmerkelijk dat de geïnterviewden niet altijd in staat zijn hun gevoelens onder woorden te brengen. In hun teksten willen zij heel persoonlijk zijn en vertellen wat zij hebben meegemaakt. Een tekst moet eerlijk zijn. Tegelijkertijd zijn ze vaak heel vaag over de aard van hun problemen. Er zijn dingen. Zelden lees je wat er precies aan de hand is. Er komt geen verhaal met een kop en een staart. Typhoon en Fresku zijn de uitzonderingen. Het is te danken aan Disseldorp dat de ook de andere interviews inhoudelijk sterk zijn geworden. Hij is persoonlijk, maar geeft de rappers de ruimte. Hij dringt zich niet op en krijgt zo meer los. Hij schrijft uitstekend en maakt van een interview een mooi verhaal. Met deze bundel heb je daarmee een uitstekend beeld van de hiphop in Nederland.