De bibliotheek in Rotterdam heeft een aantal bundels van Hélène Swarth. Deze
bundel met 'De mooiste gedichten' is uit 1989. Ondanks haar grote oeuvre staan er een paar dezelfde gedichten in als in die andere verzamelbundel ‘Een mist van tranen.’
Bijna elk gedicht in 'De mooiste' is het lezen waard. In ‘Voor twee of drie’ beschrijft zij haar eigen toekomst: door de meesten vergeten. Slechts twee of drie mensen zullen haar nog lezen. ’Ik schenk de wereld wat ik dacht en schreef / Opdat als ik lang dood zal zijn en ’t mos / Dekt op mijn graf mijn uitgewiste naam,’
Bijna elk gedicht in 'De mooiste' is het lezen waard. In ‘Voor twee of drie’ beschrijft zij haar eigen toekomst: door de meesten vergeten. Slechts twee of drie mensen zullen haar nog lezen. ’Ik schenk de wereld wat ik dacht en schreef / Opdat als ik lang dood zal zijn en ’t mos / Dekt op mijn graf mijn uitgewiste naam,’
Ik beperk mij verder tot het citeren van één melancholisch vers
van haar.
Avondrood
Een zachte galm van verre kloosterklokken
Vervult de lucht, die zilvren duiven klieven.
En klankloos dalen blanke bloesemvlokken
Op 't grasfluweel, vol sneeuw van madelieven.
En klankloos dalen blanke bloesemvlokken
Op 't grasfluweel, vol sneeuw van madelieven.
Het zuiderkooltje omvloeit zoo zoel mijn lokken,
Terwijl ik blader in mijne oude brieven,
Als wilde 't mij tot nieuw geluk verlokken.
Laat af, o lente! ik wil niet weder lieven.
De gouden zon zinkt in haar bed van rozen.
En alle boomen strekken, trillend-teeder,
Hun bloeiende armen uit naar 't hemeiblozen.
Hun bloeiende armen uit naar 't hemeiblozen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten