Nadia de Vries kwam eerder dit jaar met Overgave op commando, een van de beste Nederlandstalige romans van dit jaar, en onlangs verscheen in de kleurenreeks van uitgeverij Oevers de novelle Magenta. Ik verwachtte er veel van en die verwachting kwam uit. Het verhaal is eenvoudig: een vrouw van vijfendertig ontdekt dat haar man vreemdgaat en neemt wraak. Zij doet dit door een verbond te sluiten met een mug, zij vraagt haar om haar man te steken en hem een ernstige ziekte te bezorgen.
De man wordt inderdaad ziek. Of dit door de mug komt of omdat hij sowieso al belast was met een zeldzame en dodelijke ziekte is niet van belang. Wat opmerkelijk en goed aan het verhaal is, is dat de vrouwelijk hoofdpersoon nergens gas terug neemt. Zij ziet haar man langzaam sterven en toont geen enkele vorm van medelijden, integendeel: onderkoelt bekijkt zij de aftakeling, zij moedigt hem als het ware aan om snel de pijp uit te gaan. Ook als zij de jonge concurrente ontmoet in het ziekenhuis – zij blijkt een arm scharminkel te zijn, niet de aantrekkelijke vlam waar zij haar voor hield - kent zij geen genade. De omschrijving van N. is vernietigend: ‘Aldoor kijk ik naar haar zielige gezicht. Haar ellendige knieën. De belachelijke jongensborst die ze haar lichaam noemt. Ik kan haar niet nader verwonden. Haar lijf is al haar grootste straf.’
De mug vraagt haar waarom zij het meisje dat N. wordt genoemd niet vermoordt: ‘Omdat ik een mens ben, mug, dat heb ik je al eerder gezegd. Voor ons zijn er andere regels. Ook wanneer iemand volkomen onuitstaanbaar is mogen we geen vlasdraad om hun nek binden, of een mes in hun nieren planten. Het is een groot nadeel van de beschaving dat elke tegenstander lankmoedig verdragen moet worden, in plaats van uitgeschakeld in een drinkgelag van bloed. Ik zal N. niet kunnen slachten, noch eender welk ander misbaksel dat mij slapeloze nachten bezorgt. Dit is de vloek waar alle zoogdieren onder lijden: wij zijn sociale schepsels.’ De suggestie van de mug om haar tot zelfmoord te drijven, zodat zij straks weer verenigd is met de man waar zij zoveel van houdt, wijst zij af.
Op de achterflap staat dat de novelle beklemmend is, maar los hiervan vond ik het verhaal ook humoristisch en boven alles geweldig goed geschreven. Nadia de Vries is een van de grote Nederlandse schrijvers van dit moment. Ze krijgt nog te weinig erkenning, dus lees dit boek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten