De Van Oorschot-serie Terloops bestaat sinds voorjaar 2020. De fraai uitgegeven boekjes gaan over wandelen. Literaire auteurs schrijven over hun favoriete wandelingen en over hun wandelgedrag. Sinds Corona heeft wandelen aan populariteit gewonnen, misschien was dat wel de aanleiding voor deze serie. Inmiddels zijn er negen deeltjes verschenen. De 3 bestaat niet is de mysterieuze titel van dit mooie verhaal van Gerbrand Bakker.
De wandelroute rond zijn huis in de Eifel heet Eifelverein 1. De bordjes ervan zijn vervallen of ontbreken, net als de pijlen. Hijzelf kan de wandelroute slechts met grote moeite volgen. Wandelaars van buiten het gebied verdwalen acuut. Bakker besluit er iets aan te doen. Hij gaat de route in ere herstellen. Bakker gaat als schrijver altijd heel precies te werk. De beschrijvingen van zijn handelingen en gedachten vermeldt hij zonder ontbrekende schakels. Je leest dus over het overleg met de burgemeester, het bestellen van de bordjes, het vastlijmen ervan op bomen en het testen van de route, via twee kanten.
De bevestiging op een boom is niet voor de eeuwigheid. Een boom groeit namelijk ook in de breedte en duwt het bordje weg of slokt het op. Zijn nieuwe oude vriend loopt met hem mee en trekt daarna bij hem in. Bij het afknippen van een tak zegt hij: 'Auw!'. Bakker, die zelf gediplomeerd tuinman is, kan dan zijn kleine ergernis niet verbergen. Peter Wohlleben heeft deze onzin bij veel mensen in het hoofd gepland. Voor het testen van de route zoekt hij na het voltooien van zijn werk testers. Dat valt niet mee. Gegadigden haken later toch af. “Ik heb mensen nodig, anders kan ik dit boekje niet afsluiten.”
Gerbrand Bakker heeft een nieuwe hond die Floris heet. Floris is soms helemaal door het dolle en blijft om dennenappels vragen die hij moet gooien. Boeiend zijn de avonturen met andere honden op de route. Sommige beesten zijn onhandelbaar en vallen meteen andere honden aan. Voordat Bakker gaat wandelen in een bepaalde richting belt hij de buurman die daar woont of Happy echt niet losloopt, zoals de man heeft beloofd na het vorige bijtincident.
Bakker mijmert ondertussen over het waarom van wandelen. Hij loopt, wandelt omdat hij buiten moet zijn en omdat hij het beste met iemand overweg kan als hij samen met diegene iets doet. “Nu loop ik omdat er een hond is. In de tijd tussen Jasper en de nieuwe hond was ik in de tuin. Dat is precies hetzelfde: tijdens wandelingen en tijdens tuinwerk gaan mijn gedachten in een andere stand, wordt alles vager, ongedwongener, kom ik bijna ongemerkt van het een op het ander en soms leidt dat tot onderwerpen voor columns, een nieuw hoofdstuk in een boek, een interessante kijk op allerlei dingen. Als je loopt, of tuiniert, ben je eigenlijk even van de wereld.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten