Andrzej
Zaniewski is vooral bekend van één boek: Rat (Szczur) uit 1993. Een jaar na
uitgave werd het in het Nederlands vertaald door Gerard Rasch. Het verhaal
beschrijft in 160 pagina’s het leven van een rat, vanuit het perspectief van de
rat.
Omdat Zaniewski
het hele boek dit perspectief aanhoudt word je vanzelf meegezogen in een
claustrofobisch wereld die uitsluitend draait om overleven. Je volgt de rat
vanaf zijn geboorte tot aan zijn dood. Voortdurend is er bedreiging en angst.
“Heel de
wereld, mijn prachtige wereld, wordt verteerd door de onophoudelijke drang om
voedsel te vinden, te eten, verslinden, verscheuren, doden, bijten, overvallen,
de zwakkere, de kleine te vernietigen, ieder die zich niet kan verdedigen,
anders is, vreemd, een ondraaglijke lucht verspreidt.”
Hij groeit
op in een hoekje in de kelder van een bakkerij. Zijn broertjes en zusjes
sterven een voor een: ze vertrappen elkaar, ze laten zich buiten het nest opvreten
door een vijand of een binnengedrongen mannetje bijt hen dood. Zijn eigen vader
negeert hem, alleen de moeder is zorgzaam tot een bepaalde leeftijd. Dan schopt
ze hem het nest uit.
Vader ziet
hem dan als een bedreiging. Kennelijk is het normaal in de rattenwereld om met je
moeder te paren, als je de kans krijgt. Later bijt hij zijn vader dood in een
gevecht. Waar heb ik dit verhaal eerder gelezen?
Zaniewski’s
rattenwereld staat symbool voor de mensenwereld. Het is wel een totaal zwart
mensbeeld dat hij de lezer voorzet. Vanuit de rat is de mens de ergste vijand,
voortdurend bezig om jou te verdelgen. Tegelijkertijd biedt de omgeving van de
mens makkelijk voedsel.
Een paar
keer wordt de rat gevangen en gemarteld door mensen. Hij weet steeds los te komen. Eenmaal ontmoet hij een
aardig mens, die hem zelfs voedsel geeft. Helaas gaat deze man na een paar
dagen dood.
Zaniewski
heeft voor dit boek jarenlang onderzoek gedaan naar de rattengedrag. Daarnaast
verdiepte hij zich in de verhalen en sprookjes over ratten. Hij vermengt dit in
het levensverhaal van de rat. De rattenvanger met fluit komt in het boek voor
en dus ook de mythe van Oedipus.
De beleving
van de rat betekent constant op je hoede zijn en iedereen als vijand
beschouwen. De wereld van de rat is een wereld van geuren, daaraan meet hij af
of een andere rat tot zijn stam of familie behoort. Het geeft hem soms
veiligheid wanneer hij ziek is en een ziekelijke lucht verspreidt. Andere
ratten laten hem dan links liggen.
“Je hele
leven was een vlucht. Je vluchtte voor ratten die je haatten omdat je anders
rook, omdat er iets vreemds in je zat, omdat je op hun territorium kwam. Je
vluchtte, in de veronderstelling zo dichter bij de plaats te komen waar je je
tocht was begonnen, bij de stad waar je familie woonde, waar geen enkele rat je
zou aanvallen of iets vreemds aan je bespeuren.”
De stijl
van Zaniewski is snel, gehaast. Het hele boek heeft vaart. Het verhaal staat in
de ik-vorm, maar de rat spreekt zichzelf ook toe in de jij-vorm. Vreemd is wel
dat Zaniewski tegenwoordige tijd en verleden tijd volgens een niet te
doorgronden patroon door elkaar gebruikt. Dit stoort niet tijdens het lezen.
De rat
toont veel intelligentie. Raar is dat hij soms dingen weet te benoemen die hij niet
eerder heeft gezien of geroken. Een voorbeeld is een gipsen beeld in een kerk.
Hij noemt de kerk een groot gebouw, kent dit begrip dus niet, maar weet wel wat
een beeld is en wat gips is. Dat is wat inconsequent.
De mens
komt veel in het levensverhaal van de rat voor. Het is oorlog en er zijn
bombardementen gaande. Mensen verlaten de stad, de ratten volgen. In tijden van
honger gaan ratten ver in het verkrijgen van voedsel. Soortgenoten aanvallen en
opeten is normaal, maar ook varkens, lijken en nog levende baby’s moeten eraan
geloven.
Rat is
geen boek voor mensen met een zwakke maag of voor mensen die gruwelen van
ratten. Het leven van een rat is keihard: doden of gedood worden, angst,
uitputting, incest, kannibalisme, etc. Zaniewski
velt geen enkel moreel oordeel. En de vergelijking met de mens dringt zich
vanaf elke pagina op. Rat is terecht een moderne klassieker in de Poolse
literatuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten