Simon Vestdijk – Een moderne Antonius

Het lezen van Vestdijk gaat bij mij gestaag door. Iedere twee weken lees ik wel een roman van Vestdijk, een van de grootste Nederlandse schrijvers van de twintigste eeuw. Tot nu toe is nog geen enkele roman van hem tegengevallen. Een moderne Antonius is geschreven in 1959, de eerste druk is van november 1960. Het is een eigentijdse roman, licht gebaseerd op de legende van de Heilige Antonius, die werd bezocht door demonen die hem trachtten te verleiden. In de roman van Vestdijk komen veel demonen, in de vorm van groene duiveltjes, voor. Deze en andere, grootsere visioenen vergallen het leven van bankier en weduwnaar Olivier.

 

Frida Vogels – In den vreemde

 

Frida Vogels werd vooral bekend door haar driedelige werk De Harde Kern. In 1994 kreeg zij de Libris Literatuurprijs toegekend voor het tweede deel. Zij was bevriend met Han Voskuil die haar als het personage Hariette Fagel liet optreden in zijn cyclus Het Bureau, waarvan het eerste deel in 1996 verscheen. Ik lees nu de dagboeken van Voskuil en hierin is hij vaak kritisch op Frida Vogels. Ik ben erg benieuwd naar zijn dagboeken uit de periode waarin De Harde Kern verscheen. De dagboeken van Frida Vogels zijn natuurlijk ook verschenen, in elf delen tot het jaar 1978. Graag zou ik erin verder lezen, maar de resterende delen verschijnen pas na haar dood. Vogels is van 1930 en nu 94 jaar. Je zou zeggen dat het niet lang meer zal duren. Voor mij onverwacht verscheen vorige week de bundel In den Vreemde, meer dan 500 pagina’s. Het is volgens de achterflap de waardige sluitsteen van haar oeuvre.

 

Andrej Bjelyi - Petersburg

 

Petersburg is een boek dat ik vaak tegenkwam als ik las over Russische literatuur of over Rusland, maar dat bij mij nooit de behoefte opriep het te lezen. Naast de gouden periode van de Russische literatuur met o.a. Dostojevski, Tsjechov Toergenjev en Tolstoj, bestaat er ook een zilveren periode die rond 1890 begint en een veelheid aan stijlen kent; met als bekende namen o.a. Achmatova, Koeprin, Adrejev, Gorki, Charms, Tsvetajeva en mijn twee favorieten Babel en Platonov. De Stalinterreur maakte in de jaren dertig een einde aan deze veelzijdigheid. Een van de stromingen was het symbolisme waarvan Andrej Bely (Андрей Белый 1880-1934) een vertegenwoordiger was. Hij was eigenzinnig en nam ook afstand van eerder ingenomen standpunten. Hij schreef enorm veel, omarmde een tijdje de antroposofie van Steiner en paste associatieve technieken toe in zijn werk. Hij eindigde als Marxist.