Nicolien Mizee – De halfbroer

De halfbroer uit 2015 is de vierde roman van Nicolien Mizee. Twee jaar later verscheen haar eerste bundeling Faxen aan Ger. Na het lezen van de Faxen ben je bekend met haar persoon. De halfbroer lees je waarschijnlijk anders als je de Faxen niet hebt gelezen. Het verhaal draait om het gezin waar Nicolien - in het boek heet zij Marly Sanders - uit komt en om de dood van haar vader. Daarnaast ontmoet zij haar toekomstige man en gaat het verhaal over een halfbroer, zoals de titel al doet vermoeden.

De personages zijn in de roman iets minder hysterisch dan je uit de Faxenkunt opmaken, maar vooral de moeder is nog behoorlijk gestoord. Marly wordt aan het begin van het boek door haar gebeld dat het slecht gaat met haar vader. Zij heeft hem en haar moeder dan al een paar jaar niet gezien. Hij moet naar een verzorgingshuis en zal het niet lang meer maken. De moeder doet net of er niets gebeurd is de afgelopen jaren en vraagt zelfs of zij op weg naar het ouderlijk huis een pond tomaten kan meenemen. Wanneer Marly binnenkomt heeft de moeder zoals gewoonlijk geen aandacht voor haar. Zij zit achter de vleugel met haar dominee, “een kale man die van adel is en nog met de koningin heeft gecorrespondeerd.” Marly loopt door naar boven waar zij haar vader aantreft, die blij is haar te zien. “Het werd tijd. Ik weet eindelijk waar ik aan zal doodgaan… Aan uitputting.”

 

In de eerste paar pagina’s zit je direct midden in de wereld van Mizee. De narcistische moeder wordt heel goed neergezet: smeken om aandacht, en dan weer afstoten en doen alsof er niets aan de hand is. Volgens Marly is zij er uitsluitend op uit haar zoveel mogelijk pijn te doen. De scheiding was niet voor niets. Maar na de dood van de vader ontkent moeder doodleuk dat Marly haar vader jarenlang niet heeft gezien. “Weet je het heel zeker? Ik geloof er niets van, hoor. Was het niet dat die trappen hem te veel werden?” 

 

De relatie met haar nieuwe vriend Rob van Dijk beschrijft zij ook meesterlijk. De oudere vrijgezel was een leerling van haar, van de schrijfcursus. Hij geeft zelf les op een middelbare school en is vogelaar. Hij is eerst niet opgewassen tegen haar wispelturigheid en maakt het telkens uit. Bij de dood van Marly’s vader staat hij paraat. De moeder legt meteen volledig beslag op hem, een keurige man.

 

Los van het verhaal, dat Mizee in een hoog tempo vertelt, komen er de nodige goed geformuleerde, Mizeeiaanse beweringen voorbij, “mijn zuster geloofde in dingen die niet bestonden, en ik kon juist niet geloven in zaken die volgens iedereen wél bestonden maar die ik niet kon zien, zoals ik in boeken nooit thema’s en visies kon waarnemen.” En over Darwin: “Het moest geweldig zijn om iets te bedenken waar heel de wereld anders over dacht en dan nog gelijk te krijgen ook! Iets wat absoluut, onveranderlijk waar was, niet afhankelijk van godsdienst, landsaard of mode. Ik bedenk ook weleens iets wat precies klopt, maar datgene geldt dan bijvoorbeeld weer niet voor mijn zuster of de buurman.”

 

Marly huurt een huis van haar vader. Na zijn dood vervallen zij en haar moeder weer in het oude patroon. Bij de ruzie die volgt wil haar moeder haar het huis uitzetten. De notaris en de deurwaarder zijn al ingeschakeld. Zij vreest weer een eindeloze strijd, waar haar moeder volop van zal genieten. Marly vraagt zich af waarom zij haar moeder wil blijven bezoeken, terwijl zij jarenlang is buitengesloten. Zij moet haar eerdere ideeën heroverwegen en nieuwe stappen in haar leven zetten. Dit kun je zien als het thema in deze bijzondere roman, die mij er nogmaals van heeft overtuigd dat Nicolien Mizee een van de grote Nederlandse schrijvers van dit moment is.