Misschien was het geen goed idee om Moord op de moestuin te beluisteren in plaats van de lezen. Het verhaal met in de hoofdrollen een aantal kakkers op leeftijd komt nogal oubollig over wanneer het wordt voorgelezen door Hymke de Vries. Zij heeft een overdreven kakaccent en zet stemmetjes op wanneer een ander dan de hoofdpersoon Judtih Loman aan het woord is. Bij menige dialoog had ik de neiging om deze aan te vullen met ‘kostelijk!’
De titel doet vermoeden dat het gaat om een detective. Dit is deels het geval. Het verhaal speelt zich af op een landgoed in Vorden. Judith Loman brengt hier samen met haar man Thijs, die herstellende is van een hartaanval, haar zus Cora en haar zwager Ab de zomer door. Het landgoed wordt bewoond door twee zussen, jeugdvriendinnen van Judith en Cora. Zij heten Fiep en Anne. Hun oude dementerende moeder woont bij hen in.
De eerste drie uur, van de ruim zes uur, halen de personages herinneringen op en leren we de bezitters van de moestuinen op het landgoed kennen. De tuinders zijn aardig op leeftijd. De ondergang van het tuincomplex dreigt als het aantal nog verder daalt. Judith krijgt op haar eerste wandeling meteen een moestuintje aangeboden. Zij gaat in op het aanbod en leert de tuinders stuk voor stuk kennen.
Mizee neemt de tijd voor ieders levensverhaal. Er wordt heel wat gebabbeld, maar halverwege krijgt het verhaal een spannend element. Judith vindt een schedel tussen het riet. Zij reageert er vooral lachend op, totdat blijkt dat de schedel heeft toebehoord aan oom Friso, de vader van Fiep en Anne. De politie arriveert die een onderzoek opent. Leuk is dat het duidelijker wordt dat bij iedere tuinder wel een steekje los zit. Judith krijgt ook meer geheimen te horen over de tuinders en over de bewoners van het landgoed, met name over oom Friso.
Na nog een dodelijk voorval neemt de spanning op het landgoed toe. De twee echtparen slaan volop aan het gissen en Judith verricht onderzoek op haar eigen wijze. Echt spannend voor de lezer wordt het niet. Dit komt met name door het stemgeluid van Hymke de Vries, maar ook door de meligheden waar het boek vol mee staat. Misschien is ‘Moord op de moestuin’ een parodie, maar een parodie waarop? Ik heb het dan in ieder geval niet begrepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten