Nina Weijers – De consequenties

‘De consequenties’ is een romandebuut en net als ‘Birk’ van Jaap Robben en ‘We zullen niet te pletter slaan’ van Nina Polak genomineerd voor de ANV-debutantenprijs 2015.

Niña Weijers is geen onbekende in de literaire wereld. Zij won in 2010 de schrijfwedstrijd Write Now! Zij heeft verhalen en essays geschreven en is redacteur bij De Gids.

De roman zit kunstig in elkaar. De hoofdpersoon heet Minnie. Zij is een internationaal succesvol kunstenares. Haar persoon en leven zijn integraal onderdeel van haar grensverleggende kunstwerken.

Minnie heeft een afstandelijke relatie met haar moeder; zij weet niet wie haar vader is. In de roman wordt eerst teruggeblikt op haar studietijd en haar eerste successen. Nu staat zij op het punt een artistiek experiment aan te gaan met een fotograaf, haar ex-minnaar.

In de tweede helft van het boek komt haar kindertijd aan bod. Zij was te vroeg geboren en vertoonde als baby afwijkend gedrag: zij huilde niet. Als kind was zij vroegwijs. Haar toekomst zag zij als een blanco vel papier voor zich, zij wilde helemaal niets worden.

Een bijzondere therapeut heeft haar genezen, maar een zekere gekte zit nog in haar. Als lezer leer je Minnie langzaam beter kennen. Als de therapeut uit haar jeugd terugkeert in haar leven, leert Minnie zichzelf ook beter kennen.

Op het verhaal en de opbouw van de ‘De consequenties’ is weinig aan te merken. Toch kon het boek mij maar matig boeien. Naar het einde toe kwam ik pas in het  verhaal. Ik zal proberen de vinger te leggen op de dingen die mij tegenstonden in deze roman.

Ten eerste is de hoofdpersoon een uiterst verwaand en irritant wezen. Dit hoeft geen bezwaar te zijn, toch vond ik het ergerlijk: het hoogdravende taalgebruik, de interessante types uit het kunstenaarsmilieu, haar aanstellerige maniertjes en de zweverig, haast bovennatuurlijke verschijnselen. Je kunt eerst nog denken dat het een parodie is, maar humor en relativering ontbreken geheel in het boek.

Het strooien met namen van bekende en minder bekende kunstenaars en schrijvers is ook nergens voor nodig. Soms koppelt Weijers hier halve essays over kunst aan vast, die soms weer wel interessant zijn.

Waar ik altijd slecht tegen kan is dat een hoofdpersoon in een boek zo zelfverzekerd is over haar beslissingen en gevoelens. Minnie is zich nadrukkelijk bewust van dingen om haar heen en herleidt uit een gebeurtenis hoe haar toekomst eruit ziet. Een voorbeeld: nadat haar minnaar haar een jurkje cadeau doet weet zij dat de relatie over is. Een roman hoeft niet op de werkelijkheid gebaseerd te zijn, maar dit stoort mij wel. Ik denk dat mensen niet zo rationeel in elkaar zitten en ook niet altijd precies weten waar en wanneer zij iets beslissen.

Tot slot vind ik Minnie een beetje flauwe naam voor iemand die nogal klein is uitgevallen.