Bart Wagendorp – Ventoux

Ventoux kwam twee jaar terug uit, werd door het dwdd-boekenpanel verkozen tot boek van de maand en werd een bestseller. Het verhaal gaat over vriendschap, volwassen worden en keuzes maken in het leven. Ook liefde, schuld en dood komen erin voor. Dit doet een Dostojewskiaanse roman vermoeden. Dat is het niet. Het gevoelsleven van de hoofdpersonen deed mij meer denken aan een oeuvre van Marco Borsato.

De vriendenclub bestaat uit de geniale wetenschapper Joost, de crimineel André,  David, die een reisbureau runt en Bart, journalist en verteller van het verhaal. Zij groeiden op in een provinciestad. De groep bestond uit vijf jongens. Peter, de zonderlinge dichter, leeft niet meer.

Op een gegeven moment kwam de bloedmooie Laura langs. Zij sloot zich aan bij de jongensgroep en de verhoudingen werden verstoord. Allemaal werden zij verliefd op haar. Zij trok vooral op met Peter, stimuleerde zijn dichterschap, was zijn muze. Hij had succes met zijn debuutbundel.Aan het eind van hun middelbareschooltijd stonden de zes klaar om het echte leven in te gaan. Fietsen was al langer een passie van Bart, Joost raakte door hem aangestoken. De groep besloot naar Frankrijk te gaan om de Mont Ventoux te beklimmen, althans Bart, Joost en uiteindelijk ook Peter. Het werd de laatste fataal.

De roman schakelt tussen deze gebeurtenissen in hun jeugd en het heden. Laura duikt na dertig jaar weer op en nodigt hen uit naar de plek terug te keren. De vrienden besluiten om wederom de Mont Ventoux te beklimmen. Zij hopen antwoorden te krijgen op vragen rond Peters dood – was het zelfmoord? – en op de vraag waarom Laura na deze dramatische gebeurtenis spoorloos verdween uit hun levens.

Vooral Bart worstelt hiermee. Hij had een dag voor het ongeluk met Laura de liefde bedreven. Later zou blijken dat Laura meer was dan Peters muze. Was hij schuldig aan een wanhoopsdaad van Peter?

De lezer, in mijn geval luisteraar, krijgt wat beloofd wordt. Wagendorp schotelt ons een uitgebreide ontknoping voor, die mij echter weinig boeide. Er blijkt een puberaal machtsspel achter het vreemde gedrag van Peter te zitten. De hoofdpersoon reageert geschokt.

Aan het eind van het boek komt er nog een verrassing die ik al van ver zag aankomen. Het overbodige slothoofdstuk laat tenslotte zien wat er terug in Nederland van de vrienden is geworden.

Ventoux is geen bijzondere roman. Het leek wel of ik het hele boek al eerder gelezen had: bij Tim Krabbé, Herman Koch, Stephan Enter en anderen. De voornaamste reden om het boek tot het einde te blijven volgen was de mooie voorleesstem van Gijs Scholten van Aschat.