Stephan Enter – Compassie

De nieuwste roman van Stephan Enter is eenvoudig van opzet. Hoofdpersoon is Frank van Luijn. Hij is begin veertig, woont in Utrecht en is vrijgezel. Via een datingsite leert hij Jessica kennen en er ontstaat een romance.

Het verhaal wordt volledig vanuit het perspectief van Frank verteld. Hij is meteen gevallen voor het mooie gezicht van Jessica, vooral haar ogen zijn bijzonder. Gezien zijn eerdere ervaringen met internetdaten heeft hij weinig hoge verwachtingen van haar.

Tot zijn eigen verbazing blijkt na de eerste ontmoeting alles aan haar leuk te zijn: haar Duitse accent, haar grapjes en maniertjes. Hij vindt niets dat hem stoort. Het is fantastisch. Ook de volgende contacten verlopen voor hem vlekkeloos. Frank is er zelf verbaasd over.

Hier kabbelt het verhaal voort, maar je voelt dat er drama in de lucht hangt. Stephan Enter is erg goed in het precies beschrijven van een omgeving of een handeling. In alledaagse woorden verbeeldt hij het huis van Jessica door de ogen van Frank. Als lezer krijg je een exact plaatje. Elke waarneming van Frank lijkt daarmee belangrijk en brengt spanning met zich mee.

Het sprookje ontrolt zich. Maar bij hun eerst echte vrijpartij is Frank geschokt. Alles is perfect aan Jessica op één belangrijk ding na. Hij zwijgt erover. Hun relatie gaat verder. Jessica is bezig met een proefschrift. Zij leest hem voor in het Duits. Samen gaan ze op vakantie in het huisje van haar ouders op Texel.

Maar Frank raakt steeds meer geobsedeerd door dat ene. Hij moet de relatie verbreken, maar is ook gelukkig. Hij stelt zijn besluit steeds uit. Is hij te laf? Evenmin praat hij met haar over zijn probleem. Hij zegt (tegen zichzelf) nog nooit zo gelukkig en tegelijkertijd zo ongelukkig te zijn geweest.

Uiteraard loopt het verhaal slecht af. En op een manier die ik niet had voorzien. De details moet u zelf lezen. Knap aan deze korte roman is het schetsen van een situatie tussen twee mensen die steeds pijnlijker wordt. Het taalgebruik is strak en eenvoudig. In de gedachtestroom van Frank zitten allerlei morele dilemma’s. Hoe eerlijk kun je of moet je zijn in een relatie? Mag je een nare waarheid verzwijgen om de ander te sparen? En kun je iemand echt volledig kennen?

Dit klinkt wat hoogdravend maar zo leest het niet. Soms zit Stephan Enter op de rand van zoetsappigheid. Dat zou mijn enige kritiek kunnen zijn op deze strakke roman. Maar op momenten dat het te klef wordt, volgt vaak al snel een scene  waarvan je weer nuchter wordt. Een mooi boek.