Chris Ware - Jimmy Corrigan, de slimste jongen ter wereld

Jimmy Corrigan is een eenzame emotioneel geremde verschoppeling en de held van dit honderden pagina’s tellende beeldverhaal. Jimmy  krijgt een briefje van zijn vader, die hij nog nooit heeft gezien en gaat naar hem toe.

J.J. Voskuil – Ik ben ik niet

Een nieuw boek van een favoriete schrijver is altijd een feest. Vooral als deze al jaren dood is en je geen nieuw werk meer verwacht. Voskuil schreef, wat ik niet wist, in de jaren vijftig zeer frequent stukken in literaire tijdschriften en kranten. Deze zijn gebundeld in Ik ben ik niet.

Robert Vuijsje – Beste vriend

Na het verschijnen van Alleen maar nette mensen en na de massale media-aandacht die dit boek kreeg was ik Robert Vuijsje een beetje vergeten. Beste vriend is zijn tweede boek na dit succesboek.

Willem Frederik Hermans – Richard Simmillion

Hermans heeft nooit een autobiografie gepubliceerd. Hij hield wel lange tijd een dagboek bij. Vanaf eind jaren 60 schreef hij een aantal verhalen in de ik-vorm. Deze ik-persoon is Richard Simmillion, Hermans alter-ego. In interviews heeft hij aangegeven dat deze verhalen autobiografisch zijn. Plannen om tijdens zijn leven deze te bundelen tot een echte autobiografie zijn op niets uitgelopen. In dit boek staan ze bij elkaar. Willem Otterspeer heeft er in zijn biografie veel gebruik van gemaakt. De verhalen lopen bijna parallel met de dagboeknotities van Hermans.

Carl-Johan Vallgreen – De dwerg in het bordeel

De titel van De dwerg in het bordeel slaat vooral op het begin van deze roman. Hercule Barfuss wordt begin negentiende eeuw geboren in een chic bordeel in Koningsberg. Hij is gedrochtelijk: doofstom, geen armpjes, een harige rug en een groot gat in zijn gezicht. Zijn moeder sterft onmiddellijk en de bordeelhoudster heeft weinig hoop dat hij het redt. Maar het ventje blijkt sterk, hij overleeft en groeit op in het bordeel. Gelijk met Hercule bevalt een hoertje van een beeldschoon meisje. Zij heet Henriëtte Vogel.

Judith Schalansky – De lessen van mevrouw Lohmark

Mevrouw Lohmark werkt al dertig jaar op de zelfde school in wat vroeger de DDR heette. Zij geeft biologie en gymnastiek. Haar leerlingen – het worden er steeds minder want de streek ontvolkt – bekijkt zij vanuit evolutionair perspectief. Hierbij let zij vooral op slechte gewoontes en eigenschappen.

Menno Schenke – Vaan

Deze biografie van Menno Schenke  was al een paar jaar uit en lag nog steeds te wachten om gelezen te worden. Eerst dacht ik dat 500 pagina’s gewijd aan het leven van Vaandrager iets te veel van het goede was. Na lezing kan ik zeggen dat het leest als een trein en er weinig woorden te veel in staan. Je krijgt een uitstekend beeld te van het leven van Vaandrager en van het naoorlogse Rotterdam.

Edwin Wendt – Elvis Presley. Erfenis van een fenomeen

“Sterren komen. Sterren gaan. Alleen Elvis blijft bestaan.” Dit zingt Luc de Vos van de Vlaamse band Gorki. En zo is het. Na lezing van dit prachtboek van Edwin Wendt weet je weer hoe belangrijk Elvis geweest is voor de popmuziek. De schrijver gaat niet zozeer in op het persoonlijke leven van The King, inclusief alle ranzige details, maar richt zich op de muzikale ontwikkeling van het fenomeen Elvis.

Bob den Uyl

In 1980 werd Bob den Uyl 50 jaar. Een gebeurtenis die toen gevierd werd met o.a. dit boekje uit de Sonde-reeks. Vrienden en bekenden van de jarige, zoals Jan Donkers, Louis Ferron, Bert Schierbeek en Jan Siebelink, leverden een bijdrage.

Nou en? Timmers dagboek

Timmer is een mooi Rotterdams café. Vroeger kwam ik er wel eens. In die oertijd was er geen muziek, geen koffie en kwamen er nauwelijks vrouwen. Een damestoilet ontbrak dan ook. Als je langsliep en het lukte je door de beslagen ramen en het volledige rookgordijn naar binnen te loeren, dan zag je een gesloten rij mannen staan, zwijgend aan de bar in hun bier happend. Eenmaal binnen ging het er gezelliger aan toe. Maar het was een café zonden fratsen. Als ik er nu langsloop zie ik wel dat er iets is veranderd, maar niet veel.

Vladimir Nabokov – Ada

Na maanden is het mij gelukt om Ada uit te lezen. Zelfs een geduchte Nabokov-lezer als Rob Bats is hier slechts met moeite in geslaagd. Met wat rondvragen heb ik nog twee andere mensen gevonden die dit boek ook uitgelezen kregen. Is het daarmee een opgave? Niet helemaal. Alleen is Ada nogal een hermetisch boek. Er staan prachtige passage in, maar bij- en hoofdzaken lopen gierend door elkaar,  tijd en perspectief kunnen verspringen en het is soms onduidelijk wie de verteller is. Het taalgebruik is vrij apart: lange zinnen, onbegrijpelijke of verzonnen woorden, citaten in het Frans en Russisch en heel veel taalvondsten en –grappen. Voor een vertaler is het een onmogelijke opgave. Toch leest het Nederlands van René Kurpershoek, als je je hoofd erbij houdt, zeker niet kreupel. Online kon ik meelezen met het Engels, waarbij ik soms het spoor bijster raakte.

Bertus Meijer – Met open vensters

Naar aanleiding van een leuk contact met de kleinzoon van Bertus Meijer heb ik deze bundel van de vergeten Rotterdamse schrijver uit de kast gehaald. Bertus Meijer was arbeider, communist en schrijver. Met open vensters is een uitgave van de werkgroep van Arbeidersliteratuur Rotterdam (WAR) en bevat twee verhalen.