Ik koop
graag kleine, mooi vormgegeven boekjes van mijn favoriete schrijvers uit
Rotterdam, zoals Bob den Uyl en Vaandrager. De Rotterdamse uitgeverij Bébert
was in de jaren tachtig gespecialiseerd in bibliofiele uitgaven: goed papier,
uitstekende vormgeving en kleine oplagen.
De
uitgeverij, later galerie, bracht ook kunstenaars en schrijvers samen. De
publicaties / kunstwerken werden steeds mooier, totdat de zaak failliet ging in
1990. Veel van deze Bébert-uitgaven zijn nu zeer zeldzaam of onbetaalbaar voor
de gewone boekenliefhebber.
‘Het stenen
tijdperk’ van Jules Deelder heeft een (voor Bébert begrippen) massale oplage
van 650 exemplaren en was dus goed betaalbaar. Het verscheen op 18 november
1988 bij de uitreiking van de Anna Blamanprijs aan Deelder. Het verhaal is ook
opgenomen in ‘Drukke dagen’ uit datzelfde jaar.
De eerste
zin van het verhaal: “Tuurlijk heb ik de Stones gezien. Eerder dan wie ook.”
Deelder vertelt over het stenen tijdperk. Hij knipte zijn lange haar, terwijl
anderen het juist lieten groeien. Zijn Stones-platen gingen voor 1970 de deur
uit: ’zonder Jones geen Stones. En hij ging niet naar Parijs, maar naar Londen.
Daar
verbleef hij in een goedkoop pension, Jongeren moesten op tijd binnen zijn,
geen drank, drugs of vrouwen. Maar de eigenaar kwam wel met vrijkaarten
aanzetten voor een BBC-uitzending, waar toevallig ook de Stones zouden optreden.
Deelder griste de kaarten uit zijn handen.
Het orkest
speelde onder leiding van een gepensioneerde orkestleider, die de show
eindeloos rekte. Op commando volgde applaus. Toen Deelder het niet meer
verwachten waren zij er: “Wadies en gentlemen … The WOOOOOOOLINNN
STOOOOOONZAAAAHHH!!!!”
Toen zag
hij pas dat de invalide die naast hem zat niet de enige was. “Of alle rust- en
verpleegtehuizen uit de wijde omgeving waren leeggelopen! Een apocalyptisch visioen!”
Een
prachtig verhaal van Deelder in een fraaie uitgave. APPLAUS!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten