De Vlaamse Julie Cafmeyer is theatermaker en schrijver. De collectieve inzinking van de familie Hofmeyer uit 2024 is haar debuut. Het boek heeft een bijzondere vormgeving en is opgebouwd uit korte paragrafen. De hoofdpersoon is een vrouw van vijfendertig die zich wil onttrekken aan de autoriteit van haar vader. Hij stippelt haar toekomst uit, wil haar helpen met het kopen van een huis - investeren in vastgoed, zoals hij het noemt - en hij stelt voor haar eicellen in te vriezen: nu heeft ze nog geen man, maar dan is voor de toekomst het nageslacht verzekerd. Het tragische verhaal heeft vaart en zit vol humor.
De vader is tuinarchitect; hij heeft ambities en richt zich op de toekomst van zijn twee dochters. Julie experimenteert voorlopig liever met haar buurjongen en Olga loopt graag verkleed door het huis. Op school bakken ze klassikaal een appeltaart, maar Julie is niet in staat een appel rond te schillen. De juf neemt het fenomeen op en noemt het rebellie, terwijl zij de video aan haar vader toont. Hij ziet het niet. De moeder is een creatieve geest en vertelt verhalen over rebelse prinsessen en bipolaire tovenaars. Zij houdt het leven met haar man niet langer vol. Op een nacht hoort Julie haar bellen met haar moeder. “Waarom heeft niemand me verteld dat dit het is? De vaatwasser in- en uitladen, de kip braden. Er kwam geen antwoord. Hoe beheersen vrouwen zich als ze voor de zoveelste keer de oven voorverwarmen op honderdtachtig graden? Er kwam geen antwoord. Elke keer weer het water dat op hetzelfde punt begint te koken. En kwam geen antwoord.” De moeder verhuist met haar twee dochters naar een appartement in het treurigste gebouw ooit.
Vader raakt teleurgesteld als zijn volwassen dochter zonder hem in te lichten een bouwvallig appartement koopt dat opgevreten wordt door de faraomieren. Door een trucje weet zij hem te overtuigen van de verkoopwaarde van het pand, waarna hij aanbiedt een interieurontwerpster het te laten inrichten. Het is dezelfde die de prachtige villa van haar zus Olga en haar man heeft vormgegeven, waardoor het stel de rest van hun leven moet kromliggen om de hypotheek te kunnen aflossen. Olga raakt er overspannen van.
Met dit soort beschrijvingen laat ik iets zien van het verhaal, maar het zegt weinig over de schrijfstijl van Cafmeyer en leeservaring die ik had. De collectieve inzinking van de familie Hofmeyer is een wild boek, dat voortdurend verschillende kanten opschiet, Cafmeyer wisselt heel sterk tussen dialogen en beschrijvingen, schakelt tussen tijden en vertelt tragische dingen op een zeer geestige toon. Qua humor moest ik soms aan Delphine Lecompte denken.
Het verhaal is niet goed na te vertellen. Het gaat over de moeder van de verteller en de geboorte van haar zus Olga, ze vertelt over het samenwonen met King King, waar ze een passionele relatie mee heeft, die plots wordt afgebroken; zo komen er nog veel meer verhalen voorbij. Een hoofdstuk bestaat uit een brief van haar moeder en een ander hoofdstuk is een dagboek van haar zus Olga. Door het hele verhaal heen speelt ook een geschiedenis van haar vrouwelijke voorouders. Zij wil de objecten beschrijven die overgaan van vrouw tot vrouw. Het zijn de erfstukken die zij meesleept van het ene huis naar het andere. Maar ondanks deze variatie heb je na afloop toch het gevoel dat het boek een hechte eenheid is. Het is een ijzersterk debuut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten