zaterdag 16 juli 2022

Ari Deelder – ABCDeelder

 



Jules Deelder overleed op 19 december 2019. Zoals bij alle grote dichters en schrijvers is er na zijn dood veel over hem gezegd en geschreven. Anton Slotboom kwam vrij snel - hij was er al mee bezig - met De zin van het leven ben je zelf, een boek waarin hij leven en werk van Deelder in korte thematische hoofdstukken bespreekt. Een jaar later volgde Beter opbranden dan uitdoven, een boek met interviews met vrienden van Deelder. Beide boeken zijn geen echte biografieën, maar Ari Deelder kondigde aan een biografie over haar vader schrijven.

 

Het is natuurlijk de vraag of een familielid de beste biograaf is. Direct betrokkenen hebben nogal eens de neiging om minder aangename passage uit het leven van de geportretteerde weinig aandacht te geven. Het grote voordeel is dat - in dit geval Ari Deelder - haar vader heel goed kende. Hij leek mij geen man die dingen voor zijn dochter zou verzwijgen. Bovendien heeft zij direct toegang tot heel veel materiaal. Hieruit maakte zij voor dit ABC een selectie. Het is een mooi geïllustreerd boek geworden dat ik gretig las.

 

Ari besteedt aandacht aan zijn stropdassen, plastics, platen, tekeningen, boeken over de Tweede Wereldoorlog en meer. De B gaat over het bureau van haar vader. De spullen liggen getekend uitgestald: aanstekers, horloges, brillen, sleutels, asbakken, een perforator, een spiegel, een namaakpistool en veel meer. Deelder was een verzamelaar van interessante voorwerpen. Er zit niets bij wat je onder de noemer prullaria kunt scharen.

 

Mooi is het stuk over de egofoon, een bakelieten kistje waarin Jules de hoorn van een bakelieten mondstuk van een telefoonhoorn in had gemonteerd: ”en ziet: de egofoon is geboren waarin men zich volledig uit kan storten zonder kans op enig moment door iets of iemand te worden weersproken.” Het apparaat is bij de verhuizing verdwenen. Ari had hem ingepakt, maar Jules had weer uitgepakt om de egofoon ergens anders in te pakken. Kwijt. Zo was ook het briefje van Jimi Hendrix schijnbaar kwijtgeraakt. De ontmoeting die Deelder had met hem, beschreven in het verhaal ‘Het gitaarwonder’, werd in twijfel getrokken. Een stel deskundigen kwam opdraven in een film om te vertellen dat Deelder Hendrix niet ontmoet kon hebben bij de enige gelegenheid dat Hendrix in Nederland was. Tijdens de première ging A.M.C., de partner van Jules, er van uit dat Jules het briefje had gevonden. Nee dus, geen bewijs, dus een verzonnen verhaal. Maar, zei A.M.C. het briefje lag er gewoon: “Achter in die la!”

 

Dit soort verhalen, waarvan ik veel al eerder had gehoord, maken het boek samen met de mooie vormgeving, aantrekkelijk voor Deelderliefhebbers en Deeldernieuwsgierigen. We kijken uit naar de biografie.

 

1 opmerking:

Koen zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.