Vaan nu

Een bespreking van een boek waar je zelf een stuk in hebt geschreven kan niet slecht uitvallen. Vaan nu is samengesteld door Erik Brus en uitgegeven door Studio Kers. Het omslag ziet er al fantastisch uit. De inhoud, naar aanleiding van de vijfenentwintigste sterfdag van Vaandrager, bevat originele teksten van Vaan, beschouwingen, verhalen over hem en mooie gedichten in zijn stijl. Een noodzakelijke boek voor iedere Vaan-liefhebber.

De poëzie is van Menno Wigman, Mark Boninsegna, Bart Chabot, Frans Vogel en vele anderen. Mustafa Stitou begint zijn cyclus ‘Ansichten’ met:

Toen ik je gordijnen opende, Mustafa

zag ik water
je wanden indringen.

Ik zag ook een tijdschrift
 geheel aan Vaandrager gewijd.

Eind 1973 werd hij
 opgenomen in het Wilhelmina Gasthuis, paviljoen 3.


Psychiaters en verplegend personeel kochten overhaast
 zijn roman,

De reus van Rotterdam. Hij moest als
 iedereen naar bezigheidstherapie.

Als een mysticus
met zonnebril rookte hij de ene na de andere joint.


Dat mocht niet, maar als je over zijn werk sprak klaarde hij op.

Ik op mijn beurt was bang voor hem.

Het mooiste prozastuk vind ik het interview met Soulbrother Treurniet door André Hart. Teddy Treurniet verhuisde in 1960 vanuit Suriname naar Rotterdam. Hij was zanger en artiest. In 1963 ontmoette hij Vaandrager in café de Fles. Zij trokken veel samen op en werkten aan een project: een biografie over Treurniet met single en elpee. Het is er nooit van gekomen. Wel werd de stad ondergeplakt met stickers waarop de tekst ‘Sexman is coming’ stond. En de samenwerking leverde een optreden op in het VPRO-programma Hoepla. Vaandrager droeg  ‘Cyclus in de verleden tijd’ voor, Treurniet zong ‘Sexman’.

“Teddy: Of Cor kon dansen…nee. En inderdaad…stug. Maar zo eerlijk, zo ontzettend eerlijk…Hij zag in mij iemand die hij wel zou willen zijn: Ik was breedschalig. Cor kon niet met iedereen. We vulden elkaar gewoon aan. Voor mij was hij het meest dichtbije gevoel. Hij straalt uit als een man die leren en studeren in pacht had, zachte stem, heel zachtmoedig.”

Mark Ritsema schrijft in bedekte termen over de presentatie van de herdruk van Leve Joop Massaker in 2012 in een Katendrechts literair café. Dat café was Tsjechov & Co, eigenaar A is Arie van der Ent, uitgever O. is Oscar van Gelderen en de dandy J. die verlegen mompelend een stukje uit het boek voordraagt is Jerry Hormone. Wie de Rostov Ripper is, die commentaar levert op zijn voordracht en waarmee Jerry op de vuist gaat weet ik niet. Het is een mooie sfeertekening.

Tijdens de presentatie van Vaan nu, afgelopen zaterdag in boekhandel Van Gennep werd er niet gevochten, zelfs niet met drank gemorst. Er was wel een grote menigte op de presentatie afgekomen. Wat er later die avond in verschillende Rotterdamse cafés plaatsvond aan door Vaan geïnspireerd geouwehoer en gezuip, daar zal ik over berichten in de volgende bundel. Tot slot het gedicht ‘Lust for wife’ van Vaandrager zelf.

De hemp is nader dan de rock.

Van Isis Valantine de vader.

Daddy Caid User, I wonna be your dock.

Smack is smack, I want my ladys back.

Laat die en die verdwijnen, om

Dat die plaats bezet is, omdat er

Nog een wet is van meiden en persen.

Wie komt er in je huis?

Ik noem maar gespuis.

Slaap je in een 1 persoons of twijfelaar?

Ik heb niet eens een bed, bedaar.

De trekbel! Een jonge colporteur met Burda

Hij vraagt of je thuis bent.

Hier wonen geen vrouwen.