Nina Polak – We zullen niet te pletter slaan

Nina Polak is redacteur bij de Correspondent. ‘We zullen niet te pletter slaan’ is haar debuutroman. Zij is net als Jaap Robben en Niña Weijers genomineerd voor de  ANV-debutantenprijs. De winnaar wordt 20 september bekend gemaakt.

‘We zullen niet te pletter slaan’ is een roman over volwassen worden. Hoofdpersoon is Anna. Zij is opgegroeid in een gezin met twee moeders en een halfbroer Schard. De moeders scheiden en beide kinderen zoeken hun eigen weg. Na een aantal jaren komen Anna en Schard elkaar weer tegen. Daar begint het verhaal.

Nina Polak schrijft vrij compact en geeft niet meteen alles prijs. De broer en zus blikken terug op hun levens. De achtergronden van de moeders Benya en Marie worden langzaam ontrafeld: Benya was lang geleden ontvlucht uit Polen en was een feministe, Marie groeide op in een groot gezin en was meer een burgermeisje.

Anna heeft een excentrieke vriend, waar zij verliefd op is: Manu. Hij laat soms een tijdje niks van zich horen, is dan weer enthousiast als hij haar ziet. En hij valt op jongens in plaats van op haar.

Schard is in India geweest, een liefde achterna. Het loopt uit op een mislukking. Hij wilde iets goed doen, maar slaagde daar niet in. Zijn geliefde voelt zich niet veilig bij hem. Hij keert terug naar Nederland en bivakkeert bij Anna.

Zowel Anna als Schard worstelen met hun identiteit en zoeken een weg in het leven. Zij raken teleurgesteld in hun wat naïeve verwachtingen en in de mensen om hen heen. Zij worden met de werkelijkheid geconfronteerd, maar houden zich staande. En de twee blijken uiteindelijk veel aan elkaar te hebben.

Het verhaal klinkt wat clichématig, maar Polak vertelt het op een eigen manier. De wisselingen tussen het perspectief van de broer en de zus zijn mooi gedaan. Door de terugblikken op de juiste plaatsen in het  verhaal begrijp je hun situatie steeds beter. En het boek is goed geschreven. Toch kwam ik niet echt in het verhaal. Het bleef voor mij vooral een mooie constructie zonder dat ik mij echt betrokken voelde bij de personages. Nergens vond ik hun tamelijk oppervlakkige leed navoelbaar.

Voor mij is Birk van Jaap Robben de winnaar van de debutantenprijs. Nina Polak zet ik op de tweede plaats.