A.L. Snijders – De mol en andere dierenzkv’s

A.L. Snijders woont al jaren op het platteland. Hij heeft altijd honden en kippen gehad. Regelmatig schrijft hij over deze en andere dieren. In dit mooi uitgegeven boek zijn 34 zeer korte verhalen over dieren gebundeld. Als bonus is een cd toegevoegd waarop hij zelf de dierenzkv’s voorleest. Een mooi boekje.

Net als in zijn andere verhalen is de verteller vooral beschouwend. De verhalen spelen zich af in zijn directe omgeving, maar hij grijpt zelf nauwelijks in. Een vos of ulk pakt zo nu en dan een kip. Hij probeert de beestjes binnen te houden, maar dat lukt niet altijd even goed. Hij wordt niet boos, maar vertelt laconiek wat er gebeurt.

De kippen vechten onderling het een en ander uit. De pikorde interesseert hem. Het is wreed, maar zo gaat het. “Er is niets tegen te doen, de haan zal ze bevruchten, ze zullen de eieren uitbroeden, tussen de kuikens zullen hanen zitten, zo’n haan zal zijn vader verjagen, ik zal nog iets proberen (een oudehanenhuis), maar de oude haan wordt doodgepikt als ik even niet oplet. Zo zal het gaan, er is niets aan te doen, de biologie wint.”

A.L. Snijders lijkt soms ongevoelig. Maar in zijn koele beschrijving wordt het leed misschien juist wel uitvergroot, zoals in het zkv ‘Maaimachine’. Het land van zijn buurman, een biologische boer, moet worden gemaaid. Het lawaai is verschrikkelijk. “De ree vlucht, maar haar jong is nog te klein, het heeft een andere bescherming, het drukt zich plat tegen de aarde. De machine maakt er in een seconde tartaar van.”

Dan keert de stilte terug. “De ree staat dagenlang op de geboorte- en sterfplaats. Ze verjaagt kraaien en buizerds, ze drukt haar neus in de aarde, van haar jong is niets over dan herinnering en geur.” De observator A.L. Snijders toont zich niet boos of geschokt. Hij vraagt zich alleen af of dieren ook verdriet hebben.