Hermans was
een groot liefhebber van schrijfmachines. Hij schreef bijna nooit met een pen.
Snel typen kon hij niet. Met twee vingers ramde hij zijn stukken op papier.
De
eerste schrijfmachine die hij bezat was een draagbare Underwood, geërfd van
zijn zus in 1940. Hierna volgde een Erika en een Barlock. De laatste 25 jaar
van zijn leven gebruikte hij een elektrische machine, een rode IBM.
Begin jaren
60 zat Hermans voor een maand op Terschelling. De Erika, waar hij voornamelijk
’s nachts op schreef, was mee. De machine begaf het op een nacht en Hermans
werd razend. Hij trapte het ding in elkaar. Dit mocht hem niet nogmaals gebeuren. Hij schafte zich tweede
schrijfmachine aan en een hobby was geboren.
Het meeste
plezier beleefde Hermans eraan als hij en machine voor een prikkie kon kopen en
hem zelf wist op te knappen. Zijn verzameling groeide uit tot zo’n 160 werkzame
machines.
Sinds 2013
staan de schrijfmachines in boekhandel Limerick te Gent. Dit boek is een
volgend eerbetoon aan de verzameling. De teksten zijn van Christophe Vekeman,
Dirk van Weelden en Peter Terrin. De zeer mooie foto’s van complete machines en
van details zijn gemaakt door Philippe Debeerst.
De auteurs
zijn uiteraard liefhebbers van de schrijfmachine. Van Weelden gaat daarin
verder. Hij ziet een opleving van de schrijfmachine, en niet alleen als
verzamelobject. Het voordeel boven de computer is dat je niet wordt afgeleid
door email, spelletjes, sociale media, etc. De schrijfmachine doet alleen waar
hij voor is gemaakt, namelijk schrijven.
Hij
verwijst bovendien naar een experiment in Phoenix waar een leraar scholieren
liet werken op schrijfmachines. Zij gingen meer schrijven, de woordenschat nam
meer toe en de scholieren hadden er meer plezier in.
Ik schreef
het al, de foto’s zijn prachtig. De teksten bij de foto’s leerzaam. Bij sommige
machines zijn testvelletjes afgedrukt, waarop Hermans zijn bevindingen typte na
aankoop. Niet alle letters waren altijd even duidelijk en er haperde wel eens
wat, maar meestal was hij zeer tevreden
met een nieuwe machine.
Hoe ver de
verzamelwoede (of bewaarzucht) van Hermans gaat bewijst een aantal afdrukken van bonnetjes voor reparaties aan zijn
schrijfmachines. Op 9 juni 1964 werd door de Groningse kantoormachinehandel
Adler een nieuwe trekstang geplaatst, voor 4 gulden.
Schrijfmachines
zijn erfgoed en worden nauwelijks meer gefabriceerd. Alleen in China worden nog
nieuwe machines gemaakt, maar die zijn heel slecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten