Hester Knibbe – Archaïsch de dieren

Hester Knibbe is sinds 27 januari voor twee jaar stadsdichter van Rotterdam. Kort hierop won zij met de bundel ‘Archaïsch de dieren’ de VSB-poëzieprijs.

Het is een wat mysterieuze titel, die ik na lezing nog niet helemaal begrijp. Maar dat ligt aan mij. Veel gedichten begrijp ik niet. Desondanks kan ik een gedicht wel mooi vinden. En wat betekent dat: een gedicht begrijpen? Ik kan er geen eenduidig antwoord op geven.

De thematiek van Knibbe in deze bundel is de menselijke geest. Gevoelens als verlangen, schuld en schaamte worden ontleed. De omgeving is een oersamenleving. Het wemelt van verwijzingen naar Griekse en Bijbelse mythologie.

Knibbe begint een gedicht met een zin over de paradijselijke toestand. “Het was heet in het paradijs, de planten / snakten naar water, de leeuw lag uitgeteld / naast het lam te slapen. Er moest nodig worden / “

In deze zinnen zit al een dreiging. Later blijkt het er niet zo paradijselijk aan toe te gaan. Er is onzekerheid en dubbelzinnigheid.

In een ander gedicht wordt verwezen naar een utopische toestand. Zo schakelt zij vaker tussen een eeuwenoud verleden en het verlangen naar een andere toekomst.

Haar stijl en vormgeving is vrij traditioneel. Wel laat zij opvallend vaak zinnen bewust doorlopen naar een volgende regel. Te vaak, naar mijn smaak. Als zoiets te veel opvalt, gaat het hinderen. Dat is jammer.

Zoals de titel van deze terecht bekroonde bundel doet vermoeden, lopen er veel dieren rond in haar poëzie. Als afsluiting een stukje uit het gedicht Thebe.

Soms moet je een vos zijn

om je pad door de bergen te vinden

een prooi te verslinden, maar de vos

ligt langs de kant van de weg stil en

stilaan in de weg te verdwijnen.