Ik dacht een nieuwe novelle van Stefan Brijs te kopen, maar in
de winkel werd deze gedachte verstoord: ‘Twee levens’ is een herdruk uit 2001,
dus van voor de prachtboeken ‘De Engelenmaker’ en ‘Post voor mevrouw Bromley’.
Twee levens draait om twee buren waarvan in twee hoofdstukken kerstavond in het jaar 2000 wordt beschreven.
Het verhaal beperkt zich niet tot deze ene avond, Stefan Brijs blikt terug op
hun levens.
Stefan Brijs kan schrijven. De eerste alinea bewijst dat al:
”Luister. Je bent een man. Achtentwintig jaar oud. Zes maanden getrouwd. Een
meter drieëntachtig lang. Drie kilo te zwaar, volgens je vrouw. Je hebt een
bleke huid. Blond haar dat al begint te
dunnen. Korte vingers met afgebeten nagels.” Wil je deze novelle zelf
binnenkort verder uitlezen, lees dan niet verder.
Daarna beschrijft hij het treurige leven van deze man, getrouwd
met een vrouw waar hij niet van houdt. Hij walgt van de schoonfamilie die hen
straks komt bezoeken. Het werk dat hij doet in het familiebedrijf van zijn
schoonvader is saai, de inrichting van hun huis koud.
Tijdens het klaarzetten van de nieuwe fondueset voor het
etentje, valt de stroom uit. Aangezien de rolluiken dichtzitten komt de
duisternis hard aan. Natuurlijk begint zijn vrouw op hem te vitten. Er zijn kaarsen
noch een zaklamp te vinden. Hij loopt naar buiten om bij de buurvrouw lichtjes
te lenen. Het sneeuwt, een kleine meevaller. Overal is het verder donker, de
stroom in de hele wijk is uitgevallen.
Het tweede deel van de novelle vind ik minder pakkend
geschreven. Het gaat over het leven van deze buurvrouw. Zij heeft haar man een
paar jaar terug met kerst plotseling verloren en besluit een einde aan haar
leven te maken. Alles is in gereedheid gebracht - zij ligt al met haar hoofd in
de gasoven - als de stroom uitvalt. Vervolgens luidt de deurbel. Langzaam komt
zij bij zinnen en opent de deur.
Het einde van het verhaal is te lezen in een krantenbericht
op de laatste pagina: twee doden bij gasontploffing. Zou het een echt
krantenbericht zijn? Aan beider zinloze leven is aldus een einde gekomen.
2 opmerkingen:
Na het lezen van uw recensie heb ik wat fouten ontdekt. In de 3de alinea beweert u dat de man niet van zijn vrouw houdt. Nergens in het boek staat beschreven dat de man niet van zijn vrouw houdt. Het is niet omdat hij één avond ongelukkig is dat hij daarom alle dagen ongelukkig is. De verklaring daarvoor is dat hij zijn schoonouders op bezoek krijgt en hij ze niet kan uitstaan. In de 4de alinea was volgens u de reden dat de man naar de buren ging om lichtjes te vragen, maar de echte reden was om te weten of de buurvrouw ook geen stroom had.
Dank voor uw reactie. Ik heb het boek erbij gepakt. Ik ben het niet met u eens. Het is waar dat het verhaal van Stefan Brijs zich op één dag afspeelt, maar de manier waarop hij de verhouding tussen de twee weergeeft vanuit de gedachten van de man en de manier waarop hij de algehele treurnis beschrijft op de eerste paar pagina's, zijn volgens mij bedoeld om te laten zien hoe ongelukkig hij is met zijn vrouw, of met zijn hele bestaan. Wat het tweede punt betreft. Op pagina 32 zegt de vrouw: "Anders met je even bij de buurvrouw lucifers gaan halen...Of een zaklantaarn." Het gekke is dat de man buiten in het donker nog niet in de gaten heeft dat de stroom is uitgevallen in de hele buurt. Op pagina 40 roept zijn vrouw dit naar hem. Haar moeder belde haar om het te zeggen.
Een reactie posten