Herman Brusselmans – Het oude nieuws van deze tijden

Schrijft Herman Brusselmans teveel? Volgens sommige critici wel. Hijzelf vindt amper twee pagina’s per dag schrijven – want daar komt het op neer als je twee boeken per jaar uitbrengt – niet veel. ‘Het oude nieuws van deze tijden’ komt uit 1994 en is als ik goed heb geteld zijn veertiende boek. Het bevat een klein verhaal, droevig en grappig. De grapdichtheid is niet zo groot als in zijn werk van de laatste jaren. 

Lees ik nu dat Brusselmans verdomme nooit een fatsoenlijke literaire prijs heeft ontvangen? Alleen in 1984 kreeg hij de Yang-prijs voor zijn tweede boek ‘Prachtige ogen’. Nooit van die prijs gehoord, bestaat hij wel? Het lijkt me een grap.

De hoofdpersoon uit de roman ‘Het oude nieuws van deze tijd’ is een naamloze en werkloze taalkundige. Hij woont alleen in een flatje zonder televisie of andere media. De krant koopt hij om zijn hondje Speedy op te laten schijten en pissen. Hij houdt erg van dit beestje, en dat is wederzijds. Hij komt nooit met Speedy buiten en leert hem ook geen pootjes geven of correct de grammaticale regels toepassen: “ik zou mezelf nog liever ophangen dan mijn hond zulke kunstjes te leren. Mijn hond hoeft niks méér te kunnen dan op de krant kakken en van mij houden.”

De dagen brengt deze taalkundige door met het woordenboek uitspellen, ouwehoeren met buurtgenoten en verliefd worden op zijn buurmeisje. En natuurlijk maakt hij de hele dag door grappen. Brusselmans beschrijft het op zijn eigen grof-humoristische manier.

Tot besluit een citaat van deze roman die tragisch eindigt. Op de begrafenis van Maurice ontmoet hij een oud stel waarvan de zoon net is gepromoveerd en daarom niet kan komen. “Is hij gepromoveerd? vroeg ik. Tot wat heeft hij het geschopt? Tot koning van Siam? Minister van kiwi’s en bananen? De dame met de baard? Heb ik me eigenlijk al voorgesteld? Ik schudde de vrouw de slappe hand en ik noemde mijn naam. Daarna pompte ik de hand van de man tot ik meende een bot te kunnen horen vergruizelen. Het stel keek me verbijsterd aan. Prachtig kapsel heeft u mevrouw, zei ik, zelf laten groeien? Of is er een hoedenmaker bij te pas gekomen om het model uit te meten? Sorry dat ik me ietwat aanstel, maar ik ben zo zenuwachtig als de pest. Gestopt met roken en drinken. Mijn hond die alleen wil gaan wonen. Maurice dood en begraven. Mijn vrouw die moet bevallen en volgens de gynaecoloog kunnen we ons aan een mongool verwachten. Dat soort dingen.”