Nicolien Mizee – Hoog en laag springen

Hoog en laag springen is het vierde deel in de reeks Faxen aan Ger. Het verscheen dit jaar en het bestrijkt de periode 1 juni 1999 t/m 22 februari 2000, dus ruim vierhonderd pagina’s voor nog geen jaar. Zouden we nu nog twintig delen Faxen aan Ger kunnen verwachten? Ik denk het niet. In een interview met Gijs Groenteman liet Nicolien Mizee weten dat zij nog steeds faxt aan Ger, maar dat de hoeveelheid tekst minder is geworden.

Babs Gons - Doe het toch maar

Voor het zomernummer van Awater (2021) schreef ik de volgende recensie:

Babs Gons, vooraanstaand performer van spoken word en een veelgevraagd dichter, schrijft al decennialang, maar haar poëzie was tot voor kort vooral te horen. In haar gedichten weet ze te vatten wat er zoal leeft in de maatschappij. Zowel op voordrachtavonden als in talkshows bracht zij haar gedichten op het podium. Daarbij schuwt ze pijnlijke onderwerpen, zoals ons slavernijverleden, niet. Als organisator en pleit bezorger is zij een voorbeeld voor de jonge spoken word generatie. In 2019 stelde ze de bundel Hardop samen, waarin achttien spoken word dichters in gedrukte vorm aan het woord kwamen, onder wie Dean Bowen, Neusa Gomes en Siham Amghar. 

Antonio Damasio – De vergissing van Descartes

Descartes’ Error kwam uit in 1994 en werd snel een bestseller. Het populairwetenschappelijke boek werd een jaar later vertaald in het Nederlands en ook in ons land werd het een succes. Deze negende druk is uit 2019. Het boek heeft dus nog steeds een lezerspubliek. Toen het uitgebracht werd had ik er wel over gehoord maar het kwam er niet van het te lezen. Neurowetenschap, het menselijk brein en rare neurologische afwijkingen interesseerden mij toen ook al. Ik las gretig de boeken van Oliver Sacks. Maar iets weerhield mij ervan het boek van Damasio te lezen.

Ramsey Nasr – De fundamenten

In de begintijden van Corona werd er veel gesproken over de toestand in de wereld en over onze samenleving in het bijzonder. Algemeen werd deze benoemd in termen van crisis. Veel mensen voelden de behoefte om duiding te geven en vaak werd de pandemie in verband gebracht met hoe wij als mensen omgaan met onze planeet. Ramsey Nasr is een van hen. Hij schreef voor NRC Handelsblad een paar stukken die hij bundelde en aanvulde. Het resultaat is De fundamenten. Het is een boekje geworden vol grote woorden. Ik ben het vrijwel altijd met hem eens, maar wie niet? Het essay bevat vooral veel open deuren. Misschien ligt dat aan de actualiteit van het onderwerp. Wat een jaar geleden een verrassend inzicht was, is nu een afgekloven cliché geworden.

Nicolien Mizee - Allesverpletterende

Inmiddels ben ik geheel verslingerd geraakt aan de Faxen van Ger. In dit derde deel (uitgebracht in 2019) schrijft Nicolien Mizee wederom over haar dagelijkse leven, haar jeugd en familie, haar bewondering voor Ger en over haar soms moeizame verhouding met Louise. Niks nieuws dus, maar wel aangenaam om te lezen. Zij geeft haar kijk op het leven aan de hand van kleine gebeurtenissen, maar deze verraden veel over haar opmerkelijke innerlijke leven, dat vol tegenstrijdigheden lijkt te zitten. 

Joost Oomen – De zon als hij valt

Het Perenlied uit 2020 was het romandebuut van Joost Oomen, maar niet het eerste proza dat hij publiceerde, dat was De zon als hij valt. Dit boekje verscheen in 2016 als chapbook bij literair productiehuis Wintertuin. Voor liefhebbers van Het Perenlied is dit een aanrader, evenzo voor mensen die met plezier Oomen hebben zien deelnemen aan De slimste mens.

Elfie Tromp - Pietà

 

Elfie Tromp acteert, presenteert, danst, dicht en zingt. En zij schrijft romans. Pietà is haar derde. Het boek werd vorige week gepresenteerd in Annabel. Het kon weer. In Pietà brengt Tromp actuele maatschappelijke onderwerpen samen in een veelstemmig verhaal dat elementen heeft van een thriller en bij vlagen grappig is. De hoofdpersoon, diegene die de anderen in beweging brengt, doet zelf heel weinig. Het enige wat Joshua doet, een jongen van 21 die bij zijn moeder woont, is in een standbeeld klimmen en er niet meer uit komen.

Said El Haji – De dagen van Sjaitan

 

De dagen van Sjaitan is het debuut van de Rotterdamse schrijver Said El Haji. De boekpresentatie vond plaats op zijn vierentwintigste verjaardag in het jaar 2000. In het nawoord bij deze recente heruitgave van Jurgen Maas schrijft hij dat het boek geen kunstzinnig product was, maar een hartenkreet. Hij verontschuldigt zich voor de gammele stijl. Het boek gaat over een Marokkaanse jongen die zich afzet tegen zijn streng Islamitische vader. Het tijdstip van verschijnen van De dagen van Sjaitan is belangrijk. Het is vóór 11 september, vóór Bin Laden en vóór Geert Wilders. Paul Scheffer was de enige ‘extremist’, schrijft El Haji in het nawoord. 

 

Nicolien Mizee – Voor God en de Sociale Dienst

 

Voor God en de Sociale Dienst is het debuut van Nicolien Mizee uit 2000. De korte roman heeft de opbouw van een aantal faxen en is geheel autobiografisch. Omdat ik net de eerste twee delen van de Faxen aan Ger gelezen heb kwam veel mij erg bekend voor. Sommige passages komen woordelijk overeen. Leuk is dat ik las over haar plannen een boek uit te brengen op basis van haar faxen. Verschillende mensen uit haar omgeving reageerden hier tamelijk opgewonden op en wilden niet in het boek genoemd worden. Vreemd genoeg heeft Ger een ander naam gekregen, Sam. Dat is volgens mij het enige wat verzonnen is in dit debuut.

Nicolien Mizee – De porseleinkast

 

Het tweede deel van deze Faxen aan Ger (2018) gaat gewoon door waar het eerste deel stopte, in juli 1997. De 450 pagina’s beslaan een jaar. Onlangs is deel vier verschenen dat tot het jaar 2000 gaat. Wij lezers kunnen dus nog even vooruit. In De porseleinkast schrijft Mizee even eerlijk en niets verhullend als in het eerste deel, zowel tegenover zichzelf als tegenover andere mensen. Zij vertelt over misverstanden in de omgang met anderen, over haar jeugd, haar werk als model en als scenarioschrijver en over haar verering van Ger. Daarbij is zij erg grappig, ondanks de depressies waar zij regelmatig in verzinkt.

 

Herman Koch – Een film met Sophia

 

Een nieuw boek van Herman Koch verkoopt altijd goed. Een film met Sophia kwam vorige week binnen op de eerste plaats van de bestseller top 60. Toch neemt de aandacht in de media bij ieder nieuw boek af. Misschien dat hij zelf niet meer zo zit te wachten op interviews en televisieoptredens. Hij wordt ouder en zijn enthousiasme voor media-aandacht neemt af. Zowel in de roman als in een recent radio-interview komt het onderwerp ouder worden en nieuwsgierigheid voorbij. Alom wordt beweerd dat je zo jong bent als je je voelt, wanneer je maar nieuwsgierig blijft. Dit is een mythe. Koch geeft zelf toe dat de nieuwsgierigheid bij hem aan het afnemen is. Hij was onlangs zelfs opgelucht dat een buitenlands uitstapje niet doorging. Zijn wereld wordt met het ouder worden kleiner en hij is er niet bedroefd om.

 

Said El Haji – Gemeente zegt ik Nederlands leren

De Rotterdamse schrijver Said El Haji debuteerde in 2000 met De dagen van Sjaitan. De roman had onmiddellijk succes. Daarna kwam hij onder andere met een verhalenbundel en twee romans, de laatste in 2011. Naast schrijver is hij NT2-docent. Hij geeft les aan mensen voor wie Nederlands de tweede taal is, nieuwkomers, maar ook mensen die al decennia in Nederland wonen. In Gemeente zegt ik Nederlands leren doet hij verslag van het lesgeven. Het boek is geen roman, maar een gefictionaliseerde weergave van zijn ervaringen als docent. Namen van personen zijn verzonnen.