Sąsiednie kolory uit 2023 is al de derde roman van Jakub Małecki die in het Nederlands is vertaald, in 2024, en wederom door Karol Lesman. Net als in de vorige twee vertaalde romans speelt het verhaal op het Poolse platteland, deze keer in het dorp Koło, en is zijn manier van vertellen niet rechtlijnig. Maar anders dan in de eerdere romans schakelt hij niet heen en weer in de tijd, maar in Aangrenzende kleuren zijn het vooral de perspectiefwisselingen die het verhaal springerig maakt.
maandag 10 maart 2025
Jakub Malecki - Aangrenzende kleuren
zaterdag 8 maart 2025
Mijn honderd favoriete Nederlandse boeken van de 21ste eeuw
vrijdag 7 maart 2025
Annelies Verbeke - Halleluja
De Vlaamse Annelies Verbeke debuteerde in 2003 met Slaap! De roman werd een bestseller, waarmee zij diverse prijzen won. Daarna schreef zij naast een aantal romans en novellen, vier verhalenbundels. De liefde voor het korte verhaal liet zij ook blijken toen zij in 2012 samen met Sanneke van Hassel Naar de stad, de mooiste korte verhalen van de 21ste eeuw samenstelde. Halleluja is een bundel uit 2017 en bevat vijftien korte verhalen. De verhalen zijn soms raar, vaak verrassend en met eenvoudige middelen gemaakt.
donderdag 6 maart 2025
Hans Wap - Een nachtmerrie in een gestreepte pyjama
Voor het najaarsnummer van Awater (2024) schreef ik de volgende recensie:
Hans Wap, geboren 1943, behoorde tot de Rotterdamse literaire scene van eind jaren zestig. Hij debuteerde in 1967 met de bundel Schoten en filtersigaretten. Later legde hij zich meer toe op beeldende kunst en schreef hij kinderpoëzie. Vanaf 2003 verschijnt er geregeld nieuw werk van hem bij uitgeverij De Weideblik.
woensdag 5 maart 2025
J.J. Voskuil - Martelaarschap. Dagboeken 1965-1974
Onlangs verscheen het vijfde deel van de reeks dagboeken van Voskuil en werd het tijd mijn achterstand in te lezen en deel drie uit de kast te pakken. Martelaarschap beslaat de jaren 1965-1974, maar tot aan de zomer van 1973 zijn er lange periodes waarin hij niet schreef. Hij voltooit in 1968 het boek Binnen de huid, dat pas na zijn dood zal verschijnen. Hij is daarna, of als gevolg hiervan, voor langere tijd te uitgeteld of te ontgoocheld om zijn dagboek bij te houden. Zelf schrijft hij dat hij geen greep meer had op de situatie en daarom niet kon schrijven. Op 10 juni 1973 pakt hij het weer op, maar heeft hier grote moeite mee: ‘Vanavond, nu het weer zo is, moet ik me daartoe dwingen, omdat ik niet weet wat ik schrijven moet, zo volstrekt zinloos lijkt alles me.’