A. L. Snijders – De libelleman

De maand november nadert: de maand van Nederland Leest en van A.L. Snijders. Hij heeft een verzamelbundel met  korte verhalen samengesteld voor deze landelijke actie. Vanaf 1 november is het boek gratis verkrijgbaar voor bibliotheekleden.

‘De libelleman’ is zijn meest recente boek. Er staan 160 zkv’s (zeer korte verhalen) in uit de periode 2013-2014. Na het lezen van inmiddels honderden van deze zkv’s ben ik volledig vertrouwd met zijn stijl. A.L. Snijders verveelt mij niet.

Teruggetrokken op het Overijsselse platteland schrijft hij over zijn directe omgeving. Maar hij reist ook het hele land af om voor te lezen. Hij is soms uren onderweg voor een optreden van 10 minuten. Bij een groot festival leest hij voor in een enorme tent. De helft van het publiek loopt weg. Achteraf hoort hij dat hij onverstaanbaar was.

Hoe ouder je wordt, hoe meer je schrijft over vroeger. Het verhaal ‘Banaan’ begint zo: “Toen ons land nog iets slordiger was en dus iets leefbaarder, stonden er aan de achterkant van de maatschappij tonnen met weggegooid voedsel.” De schrijver putte hieruit om aan zijn varkens te voeren. Later werd deze voedselbron verboden door de autoriteiten. Jammer, de varkens vonden het heerlijk, slobberden achter elkaar alles op. De banaan echter duwt het varken open tot de zijkant scheurt. A.L. Snijders besluit zijn stukje met: “Als ik ooit, wat God verhoedde, in een verzorgingshuis terechtkom, zal dat mijn glorie zijn, dat ik als enige van de mummelaars weet hoe  een varken een banaan eet.” Een mooi verhaal.

Prachtig is ook het verhaal ‘Het toeval’, waarin hij mijmert over het juiste tijdstip om zijn tractor van antivries te voorzien. Veel mensen denken dat dit afhangt van eigen inzet, hij niet. Van de antivries stapt hij vlot over naar de oorlogen in Joegoslavië. Zij hadden het ongeluk niet gekozen. En hij besluit met: “Als iemand mij nu in de winter door het bos ziet rijden op mijn tractor, kan hij denken: hij heeft er op tijd antivries in gedaan, hij heeft geluk gehad.”

Mijmeren doet AL. Snijders vaker. Als hij in Amsterdam over de Churchilllaan rijdt denkt hij hoe deze straat vroeger heette. “Ik kon er niet aan wennen, ik dacht dat namen voor eeuwig waren. Pas veel later begreep ik dat niets voor eeuwig is, dat noemen ze volwassenheid.”

‘De libelleman is kortom een boek voor de echter liefhebber van A.L. Snijders. In de maand november ontkom je niet aan hem, zeker als je de bibliotheek bezoekt. Op 26 oktober 2014 las hij voor in de bibliotheek van Schiedam, “waar ze nog stonden, de boeken waarvan de nieuwe-tijd-profeten voorspellen dat ze op hun laatste benen lopen.”