Onlangs las ik de geweldige tweede roman van Sacha Bronwasser Luister. Het maakte mij nieuwsgierig haar romandebuut uit 2019. Bronwasser is naast schrijver kunsthistoricus en curator. Kunst speelt een belangrijke rol in haar prozawerk. In Niets is gelogen bezoekt kunstjournaliste Gala Versluis een opening van een tentoonstelling in het Belgische Kortrijk. De kunstenaar vroeg haar een openingspraatje te houden. Daar ontmoet zij de arts en kunstliefhebber Pè Derkinderen.
Niets is gelogen gaat over kunst en over relaties tussen mensen. Na de opening gaat een groep van zes mensen, waaronder Gala en Pè Derkinderen, borrelen en uit eten. Hierbij overkomt Pè iets waardoor hij bijna het leven laat. De aanwezigen reageren verschillend op deze gebeurtenis. Het boek gaat ook over het menselijk geheugen. Gala vraagt jaren later de mensen die erbij waren naar deze gebeurtenis en iedereen heeft een ander verhaal. Dit gegeven is goed uitgewerkt door Bronwasser en de figuur van Pè Derkinderen is boeiend. Hij is intelligent, heeft een praktijk als gynaecoloog aan huis en een bijzondere familiegeschiedenis. Hij is ook flamboyant, nogal direct, tegen het onbeschofte aan en ongelukkig. De keuze van zijn achternaam vind ik nogal flauw.
Het onderzoek van Gala leidt tot exacte beschrijvingen die het verhaal mooi vertragen en voor spanning zorgen. Zij krijgt vooralsnog geen antwoorden op tafel. “Ik dacht dat hoe meer details ik achterhaalde, hoe beter ik alles zou begrijpen. Maar voorlopig verlies ik meer en meer het overzicht. Ik fiets maar achter het schijnsel van mijn koplamp aan in een verder donker land.” Door de herinneringen van de verschillende personages krijgt het verhaal vorm, maar de meeste personages zijn niet zo boeiend en wat clichématig uitgewerkt. Er zitten ook toevalligheden in het verhaal die niet erg overtuigen. De gebeurtenis in Kortrijk lijkt voor sommige van de aanwezigen een beslissend moment te zijn geweest, of toch niet? Gala is meer aan haar overleden vader gaan denken en krijgt later een andere baan. Dit wordt een aparte verhaallijn, die wat willekeurig lijkt; hoewel er een suggestie in zit, die ik niet wil verklappen, maar die nogal vergezocht is. Duidelijker kan ik het niet zeggen, zonder spoilers te geven. In dit debuut ontbreek helaas de strakke compositie die Luister een meesterwerk maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten