Japke-d.
Bouma schrijft al jaren in de NRC over jeukwoorden en kantoorclichés. Afgelopen
donderdag zag ik haar een verhaal houden over hetzelfde onderwerp. Na afloop
kregen we dit boekje van haar cadeau. Het is grappig geschreven, maar al deze
stukjes achter elkaar lezen is misschien iets teveel van het goede.
Sommige
woorden zijn tenenkrommend. Je verbaast je erover dat hoogopgeleide managers deze
woorden zonder lachen kunnen uitspreken zoals laaghangend fruit (quick wins,
oftewel makkelijk te behalen resultaten) of scrummen. Een manager heet dan een
‘scrum master’ en “heet het begin een ‘kick-off’, werk je niet, maar hou je
‘korte sprints’, heet de baas een ‘product owner’, heeft de klant een ‘user
story’ en wordt de vergadering ‘stand-up’ genoemd omdat je erbij moet staan
want anders wordt het een gewone vergadering en dat is niet hip.”
En dat is
het meestal met dit soort managementwartaal, gewoon oude wijn in nieuwe,
hippere zakken. In hetzelfde stukje komen woorden als ‘agile’, ‘post-its’ en ‘scrummuur’
voorbij. Een collega van Bouma merkte op dat dat scrummen gewoon is hoe zij
altijd al werken, maar dan maf geformuleerd.
Bij andere
onderwerpen is Bouma minder laconiek. Zelfsturende teams en flexplekken vindt
zij helemaal niks. Rondsjokken met een rolkoffer en je persoonlijke spullen op
zoek naar een werkplek. Een collega van haar noemde flexwerken een hel. “Maar
dat klopt niet. Want ik heb de longread van Dante er nog eens op nageslagen,
maar in de hel werden de plekken je tenminste nog toebedeeld. In een
flexkantoor moet je het helemaal zelf uitzoeken. En je weet nooit waar je
terechtkomt.”
Bouma
besluit elk onderwerp met een tip: hoe moet het dan wel? Bij het onderwerp
brainstormen (werkt niet).”Stop met brainstormen en ga bitterballen bakken,
bestel een paar kratten bier en wat kistjes wijn en noem het een
vrijdagmiddagborrel.” Over de punt (of stip) op de horizon: “We zetten geen
punt op de horizon, maar we gaan gewoon binnen op kantoor aan het werk en
spreken af wat we volgend jaar, volgende week of volgende maand bereikt willen
hebben.”
Het zijn
zinvolle adviezen, maar ik ben bang dat het uitbannen van kantoorclichés een
hopeloze onderneming is. Gelukkig maar, want anders zouden we niets meer hebben
om over te zeuren. ‘Ga lekker zélf in je kracht staan’ is een leuk
weggeefboekje voor de kerst. Geef het vooral aan een collega die managementclichés
nog serieus neemt. Ik heb namelijk gemerkt dat je met dit soort stukjes mensen
nog wel degelijk de kast op kunt jagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten