Anna Enquist – Kwartet

Niet alles wat Anna Enquist schrijft vind ik de moeite waard. Kwartet had flink wat kritiek gekregen, dus ik begon er voorzichtig aan. Het boek is overzichtelijk opgezet. Er zijn vier hoofdpersonen, die samen een kwartet vormen.

Zij repeteren elke week samen een stuk muziek. Het zijn een huisarts, haar man, de assistente van de huisarts en de directeur van wat eens een muziekcentrum was. Daarnaast speelt de oude leermeester van de huisarts een rol. Vroeger was hij een beroemd cellist; nu woont hij alleen en kan nog net voor zichzelf zorgen.

We leren de personages kennen, hun onderlinge relaties, de spanningen en ruzies. Er is overspel en het huisartsgezin heeft een groot drama meegemaakt. Het verhaal speelt zich in de nabije toekomst af. De kritiek op bezuiniging in de culturele sector lees je voortdurend door de roman heen.

Het muziekcentrum wordt verpatst. Voor echte muziek heeft de overheid geen geld meer over. De politiek, de ambtenarij en de politie worden sowieso neergezet als bolwerken van knulligheid. De gezondheidzorg heeft zich ook ontwikkeld in deze tijd. Ouderen worden overgedragen aan de staat en verdwijnen ergens in afgelegen inrichtingen. De huisarts heeft er geen zicht meer op.

Gedurende het verhaal voel je dat er spanning opgebouwd wordt. Kwartet is geen echte thriller, maar tegen het einde van het boek komt er wel een misdaad in voor. Er zijn vooraankondigingen: een paar maal wordt  nadrukkelijk een mes genoemd, een deur wordt nooit afgesloten, er zijn gesprekken over onveiligheid en er vindt niet ver uit de buurt een belangrijk proces plaatst van een beruchte misdadiger.

Kwartet vind ik maar half geslaagd. De personages zijn goed neergezet, maar de ontknoping, het drama viel wat tegen. De kritiek op instituties krijgt naar het eind toe kinderachtige vormen. Liever had ik willen lezen waar die afgeschreven ouderen heengaan. Misschien iets voor een volgend boek.