Na het
lezen van de recente bundel van Buwalda onder de titel ‘Van mij valt niks te
leren’, bestelde ik meteen zijn eerdere bundel stukjes. ‘Suzy vindt van niet’
is meer van hetzelfde en daarmee oké.
Buwalda
schrijft over zijn dagelijkse zorgen: hij is obsessief en neigt naar psychoses.
Gelukkig is Suzy altijd dichtbij. Die gektes en sterke verhalen maken zijn
dagelijkse leven de moeite waard om over te schrijven. Buwalda houdt van
Beethoven en gaat bijna een ruzie aan met Ton Koopman, die natuurlijk Bach veel
hoger aanslaat. Buwalda ligt er weken
later nog van wakker.
Hij is
groot Elvis-fan. Een borstbeeld van de King staat er niet in zijn huis, Na lang
wikken en wegen werd het toch Pat Boone, de conservatiefste zanger aller
tijden. Buwalda windt zich op over bijzondere details van Elvis’ dood. Hij zou
op de wc zijn gestorven aan een hartaanval omdat hij zo hard moest persen. Hij
had altijd al een moeizame stoelgang. Het wordt erger, zijn moeder heeft hem
vanwege dit ongemak weleens handmatig moeten helpen. Buwalda raadt kinderen aan
een andere held te kiezen: The Beatles, Jet Rebel. Dan hoeven zij dergelijke vreselijkheden
nooit te lezen.
Grappig is
ook dat Buwalda zich niet schaamt voor de blunders die hij vroeger maakte. Zo
begreep hij als student niet helemaal wat een boxershort was. Hij droeg ze een
hele zomer lang, totdat een vriend vroeg waarom hij toch in zijn onderbroek
rondliep. Hij had net bij professor Fokkema een mondeling poëzie afgelegd, in
zijn onderbroek dus.
Het leukst
is zijn Arendsoog-obsessie. Het begin van een stukje: “Telefoon. Bob Stanhope aan
de lijn, de katholieke cowboy uit Etten-Leur. ‘Outlaw. Hoe gaat het?’ Meteen gaat
het over het Nederlands elftal, uiteraard. Louis is een grote krijger. Na nog
een fout van oranje breekt Witte Veder de boel af, brekend glas. Absurdisme van
Buwalda op zijn best. In een ander stukje pleit hij ervoor dat er meer over
Arendsoog moet worden geschreven. In elke column moet hij voorkomen. Een
wekelijkse rubriek in de krant!
Tot slot
nog één mooi citaat naar aanleiding van zijn ergernis over digitale boeken en
jochies als Alexander Klöpping die voorspellen dat de boekhandel overbodig zal
worden. “Wat de mensen vergeten is dat een boek een hoer is. Pas als het er een
beetje appetijtelijk uitziet allemaal, met een fraai kafje en zo, raken we
nieuwsgierig naar de binnenkant.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten